سرطان آندومتر نام دیگرآن سرطان‌ رحم وقتی که تومور در آندومتر رحم شکل میگیرد اما نگران نباشید سرطان آندومتر قابل درمان بوده و روش های درمانی خوبی برای آن داریم

درمان سرطان آندومتر |راهنمای جامع سرطان آندومتر

سرطان آندومتر چیست

سرطان آندومتر نوعی سرطان است که از رحم شروع می شود. رحم اندامی تو خالی، گلابی شکل‌در ناحیه لگنی است که تکامل جنین درآن اتفاق می افتد.
سرطان آندومتر از آندومتریوم(لایه ای از سلول هاکه مخاط رحم راتشکیل می دهد.)، شروع می شود. گاهی مواقع به‌سرطان آندومتر ، سرطان رحم گفته می شود. انواع دیگری از سرطان‌ها می تواننددر رحم شکل بگیرند، از جمله سارکوم رحم، اما بسیار کمترازسرطان آندومتر شایع اند.

سرطان آندومتر اغلب درمرحله ابتدایی قابل تشخیص اند زیرا باعث خونریزی‌های غیر عادی و مکرر از واژن می شوند. اگرسرطان آندومتر زود تشخیص داده شود، می توان با خارج کردن رحم از طریق جراحی اغلب آن‌را درمان کرد.

علائم

علائم و نشانه های‌سرطان رحم می توانند از جمله موارد زیر باشند:
• خونریزی بعد از یائسگی
• خونریزی درفواصل بین قاعدگی ها
• درد درناحیه لگنی

علل بیماری

پزشکان از علل ایجاد سرطان آندومتر اطلاعی ندارند. آنچه مشخص است این مسئله است‌که اتفاقاتی جهت‌به وجود آوردن تغییراتی درDNA( جهش/موتاسیون) سلول‌های آندومتریوم_ پوشش داخلی رحم_ اتفاق می افتد.
جهش سلول های طبیعی و سالم رابه سلول‌های غیر طبیعی تبدیل می کند. سلول‌های طبیعی تا حد مشخصی رشد وتقسیم می یابند، و نهایتادر زمان معینی می میرند. سلول‌های غیر طبیعی‌به صورت خارج از کنترل رشد و تقسیم می می یابند، ودر زمان تعیین شده ای از بین نمی روند. تجمع سلول‌های غیر طبیعی باعث ایجاد توده ( تومور) می شود. سلول‌های سرطانی به بافت های اطراف خود حمله می کنند و می می توانند از توده اولیه جدا شوند ودر هر قسمتی از بدن منتشر شوند( متاستاز).

عوامل خطرساز (ریسک فاکتور)

عواملی که خطر ابتلابه سرطان آندومتر راافزایش می دهندبه شرح زیرند:
• تغییراتی درتعادل هورمون‌های زنانه دربدن. تخمدان ها دو هورمون اصلی زنانه راتولید می کنند_ استروژن و پروژسترون_. نوساناتی که‌در تعادل هورمون ها اتفاق می افتد، باعث ایجاد تغییراتی‌در آندومتر یوم می شود.
بیماری یا وضعیتی که باعث افزایش مقدار استروژن شود، اما سطح هورمون پروژسترون تغییر نکند،در بدن فرد خطر ابتلابه سرطان آندومتر را افزایش می دهد. بطور مثال می توان به الگوهای تخمک گذاری نامنظم،که امکان دارد باعث ایجاد سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) شود، چاقی ودیابت اشاره کرد. مصرف داروهای هورمونی بعد از یائسگی، از جمله داروهای دارای استروژن و عاری از پروژسترون، خطر ابتلابه سرطان آندومتر راافزایش می دهد.
• طولانی شدن سال‌های قاعدگی. شروع قاعدگی درسنین پایین_ قبل از ١٢ سالگی_ یا تاخیر درشروع یائسگی، خطر ابتلابه‌سرطان آندومتر راافزایش می دهد. هرچه فرد قاعدگی های بیشتری داشته باشد، آندومتریوم رحم او بیشتر درمعرض استروژن قرار می گیرد.

انواع نادری از سرطان تخمدان‌ که استروژن ترشح می کنند، می توانند خطر ابتلا به‌سرطان آندومتر راافزایش دهند.
• عدم تجربه بارداری. افرادی که‌تا‌به حال باردار نشده اند، نسبت‌به افرادی‌که حداقل یکبار باردار شده اند، بیشتر درمعرض خطر ابتلا به سرطان آندومتر قرار دارند.
• افزایش سن. با افزایش سن، خطر ابتلا به‌سرطان آندومتر افزایش می یابد.سرطان آندومتر اغلب بعد از یائسگی اتفاق می افتد.
• چاقی. چاقی خطر ابتلا به‌سرطان آندومتر را افزایش می دهد. این امربه این علت است‌که افزایش چربی بدن می تواند تعادل هورمون‌های بدن رابرهم بزند.
• هورمون درمانی جهت بهبود سرطان‌پستان. مصرف داروی هورمونی تاموکسیفن‌به منظور درمان‌ سرطان پستان، خطر بروز‌سرطان آندومتر راافزایش می دهد. درصورت مصرف تاموکسیفن بهتر است دراین باره با پزشک صحبت شود. دراکثر افراد، مزایای تاموکسیفن نسبت‌به خطر ابتلابه سرطان آندومتر که، زیاد هم نیست، ارجحیت دارد.
• سندروم‌سرطان کولون ارثی. سندروم لینچ، که‌به آن‌سرطان کولورکتال(کولون و رکتوم) غیر پولیپوز وراثتی ((HNPCC نیز گفته می شود، سندرومی است‌که خطر ابتلا به‌سرطان کولون و سایر سرطان‌ها، از جمله‌سرطان آندومتر راافزایش می دهد. سندروم لینچ دراثر انتقال جهش ژنی از والدین‌به فرزندانشان اتفاق می افتد. اگر فردی در‌خانواده مبتلا به‌سندروم لینچ تشخیص داده شود، درمورد خطر ابتلای سایر اعضا به‌این سندروم ژنتیکی با پزشک صحبت شود. اگر مشخص شدکه فردی‌به سندروم لینچ مبتلاست، بهتر است‌در رابطه با اینکه تحت چه آزمایش هایی جهت غربالگری‌سرطان قرار بگیرد، با پزشک خود مشورت کند.

پیشگیری از سرطان آندومتر

جهت کاهش خطر ابتلا به سرطان آندومتر ، شاید فرد بخواهد کارهای زیر راانجام دهد:
• مشورت کردن با پزشک‌در رابطه با خطرات هورمون درمانی بعد از یائسگی. اگر فردی گمان می کندکه درمان جای با توجه‌به درمان جایگزینی هورمون برای کمک‌به کنترل علائم یائسگی ، با پزشک خود درمورد خطرات و مزایا صحبت کنید. تا زمانی که تحت هیسترکتومی قرار نگیرید ، جایگزینی استروژن‌به تنهایی پس از یائسگی ممکن است خطر ابتلابه‌سرطان آندومتر را افزایش دهد. مصرف ترکیبی از استروژن و پروژستین می تواند این خطر را کاهش دهد. هورمون درمانی خطرات دیگری را‌به همراه دارد ، بنابراین فواید و خطرات آن را‌با پزشک خود بسنجید.

• در نظر داشتن مصرف قرص های ضد بارداری. مصرف حداقل یک سال از داروهای ضد بارداری خوراکی می تواند خطر ابتلاسرطان آندومتر را‌کاهش دهد. ممکن است‌که کاهش خطر ابتلا به‌سرطان آندومتر چندین سال پس از قطع مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی ادامه داشته باشد. داروهای ضد بارداری خوراکی عوارض جانبی دارد، بنابراین درمورد مزایا و خطرات آن با پزشک صحبت شود.
• حفظ کردن وزن طبیعی. چاقی خطر ابتلابه‌سرطان آندومتر راافزایش می دهد، بنابراین لازم است جهت دستیابی و حفظ وزن سالم تلاش کرد.در صورت نیازبه کاهش وزن، فعالیت بدنی افزایش و تعداد کالری دریافتی روزانه کاهش داده شوند.

تشخیص سرطان آندومتر

آزمایش ها و روشهایی‌که جهت تشخیص‌ سرطان آندومتر استفاده می شوند، عبارتند از:
• معاینه لگن. حین معاینه لگن، پزشک با دقت قسمت خارجی دستگاه تناسلی (فرج)را بررسی می کند و سپس دو انگشت از یک دست خودرا وارد واژن می کند و همزمان دست دیگر را روی شکم فشار می دهد تا رحم و تخمدان ها‌را لمس کند. همچنین وسیله ای به‌نام اسپکولوم‌را وارد واژن می کند. اسپکولوم واژن راباز می کند تا پزشک بتواند واژن و دهانه رحم رااز نظر وجود ناهنجاری بررسی کند.
• استفاده از امواج صوتی جهت ایجاد تصویری از رحم. پزشک جهت بررسی ضخامت و بافت آندومتر و کمک به رد کردن سایر بیماری ها، استفاده از سونوگرافی ترنس واژینال راتوصیه کند.در این روش، وسیله ای گرز مانند (مبدل) وارد واژن می شود. مبدل از از امواج صوتی جهت ایجاد تصویری از رحم استفاده می کند. این آزمایش‌به پزشک کمک می کند تا ناهنجاری‌های موجود درپوشش رحم را جست و جو کند.
• استفاده از وسیله ای( اسکوپ) جهت بررسی آندومتر. درحین هیستروسکوپی(بررسی داخل رحم توسط دوربین کوچکی مانند آندوسکوپی)، پزشک یک لوله نازک، انعطاف پذیر و چراغ دار (هیستروسکوپ) رااز طریق واژن و دهانه رحم وارد رحم می کند. لنز روی هیستروسکوپ به‌پزشک امکان معاینه داخل رحم و آندومتر را‌می دهد.

• نمونه گیری از بافت جهت انجام آزمایش. برای گرفتن نمونه ای از سلول ها از داخل رحم، احتمالاً فرد تحت بیوپسی آندومتر قرار خواهد گرفت. این کار عبارتست از خارج کردن بافت از پوشش رحم برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی .بیوپسی آندومتر می تواند درمطب پزشک انجام شود و معمولاً نیازی‌به بیهوشی ندارد.
• خارج کردن بافت با انجام جراحی جهت آزمایش.در صورتیکه نتوان طی بیوپسی بافت کافی بدست آورد یا اگر نتایج بیوپسی مشخص نباشند، ممکن است فرد تحت آزمایش با روشی به‌نام اتساع و کورتاژ D&Cقرار بگیرد. حین C&D، بافت از پوشش رحم خراشیده می شود ودر زیر میکروسکوپ از نظر سلول های سرطانی بررسی می شود.
در صورت تشخیص سرطان آندومتر ، احتمالا فرد‌به متخصص زنان و زایمان زنان (پزشکی که‌در زمینه درمان سرطان‌های مربوط‌به سیستم تولید مثل زنان تخصص دارد)، ارجاع داده می شود.

تعیین مرحله سرطان آندومتر

زمانی که‌سرطان فرد تشخیص داده شد، پزشک به تعیین میزان (مرحله) سرطان‌اقدام می کند. آزمایش هایی‌که جهت تعیین مرحله سرطان‌استفاده می شوند عبارتند از تهیه عکس از قفسه سینه با استفاده از اشعه ایکس، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT )، توموگرافی انتشار پوزیترون ((PET و آزمایش خون. تعیین نهایی مرحله آندومتر تا بعد از انجام جراحی به‌منظور درمان، امکان پذیر نیست.

پزشک با استفاده از اطلاعات به‌دست آمده از این آزمایش ها و روش ها، می تواند مرحله ای‌را برای‌سرطان فرد تعیین کند. مراحل‌سرطان آندومتر با استفاده از اعداد رومی از I( اول) تا IV( چهارم) مشخص می شوند، به‌این صورت‌که کمترین مرحله نشان می دهد که‌سرطان فراتر از رحم رشد نکرده است.در مرحله IV، سرطان‌پیشرفت کرده است و اندامهای مجاور مانند مثانه‌را درگیر کرده یابه مناطق دورتری دربدن گسترش یافته است.

درمان سرطان آندومتر

معمولا درمان‌سرطان آندومتر با جراحی از طریق برداشتن رحم لوله‌های فالوپ و تخمدان ها انجام می پذیرد. گزینه دیگری جهت درمان رادیوتراپی با انرژی پرقدرت است. از درمان‌های دارویی‌سرطان آندومتر می توان به شیمی درمانی با داروهای قوی و هورمون درمانی جهت جلوگیری از فعالیت هورمون هایی‌که سلول‌های سرطانی‌به آن ها متکی هستند. از سایر گزینه ها می توان‌به درمان هدفمند توسط داروها اشاره کردکه داروبه نقاط ضعف توده سرطانی حمله می کند تابه سیستم ایمنی جهت مبارزه باسرطان کمک کند.

جراحی

درمان سرطان آندومتر معمولاً عبارتست از عمل برداشتن رحم (هیسترکتومی) و همچنین برداشتن لوله‌های رحمی و تخمدان ها (سالپینگو اوفورکتومی) است. جراحی برداشتن رحم، باردار شدن فرد بیماردر آینده‌را غیر ممکن می کند. همچنین،در صورت برداشته شدن تخمدان های، درصورت یائسه نبودن، فرد دچار یائسگی می شود.
حین جراحی، جراح مناطق اطراف رحم را‌نیز جهت بررسی علائم گسترش یافتن سرطان‌جست و جو می کند. ممکن است جراح غدد لنفاوی را‌جهت انجام آزمایش خارج کند. این امر به تعیین مرحله‌سرطان کمک می کند.

پرتو درمانی

در پرتودرمانی از پرتوهای قدرتمندی مانند اشعه ایکس و پروتون، جهت از بین بردن سلولهای سرطانی، استفاده می شود.در برخی موارد، پزشک می تواندبه منظور کاهش خطر عود سرطان‌پس از جراحی، پرتودرمانی‌را توصیه کند.در شرایط خاص، می توان از پرتودرمانی، قبل از جراحی، برای کوچک کردن تومور و برداشتن آسان تر آن نیز تجویز شود.
اگر فرد بیمار سلامت کافی جهت قرار گرفتن تحت عمل جراحی‌را نداشته باشد، احتمالا فقط ازپرتودرمانی استفاده می شود.
پرتودرمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:
• تشعشع از دستگاه خارج از بدن بیمار. حین تابش پرتوی خارجی، بیمار روی یک میز دراز می کشد درحالی که دستگاهی اشعه را‌به نقاط خاصی از بدن وی هدایت می کند.
• تابشی که‌در داخل بدن بیمار قرار می گیرد. اشعه داخلی (براکی تراپی) عبارتست از قرار دادن دستگاهی پرشده از اشعه، مانند دانه های کوچک، سیم ها یا استوانه، برای مدت زمان کوتاهی‎‌در داخل واژن.

شیمی درمانی

در شیمی درمانی از مواد شیمیایی جهت از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. ممکن است بیمار یک داروی شیمی درمانی دریافت کند، یا ترکیبی ازدو یا بیشتر از دو داروی شیمی درمانی استفاده کند. داروی سرطان می توانندبه صورت قرص (خوراکی) یابه صورت تزریق وریدی(از راه وریدی) دریافت شوند. این داروها وارد جریان خون بیمار می شوند و سپس از‌در داخل بدن عبور می کنند و سلول‌های سرطانی رااز بین می برند.
گاهی اوقات شیمی درمانی بعد از جراحی‌در صورت افزایش خطر بازگشت سرطان، توصیه می شود. همچنین می توان از آن برای کوچک کردن توده سرطانی قبل از جراحی استفاده کرد تا احتمال برداشتن کامل آن طی جراحی بیشتر شود.
شیمی درمانی می تواندبه منظور درمان‌سرطان آندومتر پیشرفته یا عودکننده که‌در اطراف رحم گسترش یافته است، تجویز شود.

هورمون درمانی

هورمون درمانی عبارتست از مصرف داروهایی جهت کاهش سطح هورمون هادر بدن.در پاسخ به‌این روش، سلول‌های سرطانی که جهت کمک به رشدشان‌به هورمون متکی هستند، از بین می روند.در صورت ابتلابه‌سرطان آندومتر پیشرفته ای که‌در اطراف رحم گسترش یافته باشد، هورمون درمانی می تواند یک گزینه باشد.

درمان هدفمند

درمانهای دارویی هدفمند روی نقاط ضعف خاص موجود در‌سلولهای سرطانی متمرکز می شوند. با مسدود کردن این نقاط ضعف، درمان‌های دارویی هدفمند می توانند منجربه مرگ سلول‌های سرطانی شوند. از درمان دارویی هدفمند معمولاً‌به صورت ترکیب با شیمی درمانی جهت درمان‌سرطان پیشرفته آندومتر استفاده می شود.

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی یک درمان دارویی است که‌به سیستم ایمنی بدن بیمار کمک می کند تا با‌سرطان مقابله کند. سیستم ایمنی بدن‌که علیه بیماری ها مبارزه می کند، می تواند به‌سرطان حمله نکند زیرا سلول‌های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنندکه سلول های سیستم ایمنی را،کور می کنند(سلول‌های سرطانی نامرئی می شوند). ایمنی درمانی با تداخل‌در این روند عمل می کند.در مورد‌سرطان آندومتر ، درصورتی که‌سرطان پیشرفته باشد و سایر درمان ها کمکی نکرده باشند، می توان ایمنی درمانی رادر نظر گرفت.

مراقبت های حمایتی (تسکینی)

مراقبت‌های تسکین دهنده یک مراقبت پزشکی ویژه است‌که بر روی تسکین درد و سایر علائم یک بیماری جدی تمرکز می کند. متخصصان روش مراقبت تسکینی با بیمار، خانواده و سایر پزشکان همکاری می کنند تا پشتیبانی بیشتری‌را ارائه دهندکه مکمل مراقبتهای دائمی بیمار باشد. مراقبت تسکینی رامی توان‌در حالی‌که بیمار تحت درمان‌های سخت دیگری مانند جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی، استفاده کرد.
وقتی از مراقبت تسکینی همراه با سایر روشهای درمانی مناسب استفاده شود، افراد مبتلا به‌سرطان آندومتر می توانند احساسی بهتر و عمری طولانی تر داشته باشند.
مراقبت های تسکین دهنده توسط تیمی از پزشکان، پرستاران و سایر افراد متخصص تحصیل کرده ارائه می شود. هدف تیم‌های مراقبتی تسکین دهنده بهبود کیفیت زندگی‌در افراد مبتلا به‌سرطان آندومتر و خانواده‌های آنهاست. این روش درمانی می تواند در کناردرمان‌های موثر یا سایر روش‌های درمانی استفاده شود.

راهکارهایی برای کنار آمدن با سرطان آندومتر

پس از اینکه فرد مبتلا به‌سرطان آندومتر تشخیص داده شد ممکن است برای فرد سوالات، ترس ها و نگرانی‌های زیادی‌به وجود آید. هر فردی سرانجام راهی می یابد تا باسرطان آندومتر مقابله کند. تا زمانی که راهی جهت درمان آن پیدا شود. تا آن زمان فرد بیمار می تواند راه‌های زیر را امتحان کند:
• کسب اطلاعات کافی‌در موردسرطان آندومتر تا بتوان‌در مورد مناسب ترین راه مراقبت از خود تصمیم گرفت. کسب اطلاعاتی‌در مورد سرطان‌به فرد امکان این‌را می دهد تا راحت تر روش درمانی خود‌را انتخاب کند. بهتر است از پزشک‌در مورد مرحله بیماری، گزینه‌های درمانی موجود و عوارض جانبی آن ها سوال شود. علاوه بر پرس وجو از پزشک می توان با مراجعه‌به کتابخانه‌های محلی یا جست و جو،در اینترنت اطلاعات لازم رابه دست آورد.
• بهره مند بودن از سیستم حمایتی قوی. داشتن ارتباطات قوی با سایر افراد می تواند به‌فرد جهت مقابله با بیماری توسط درمان کمک کند. بهتر است فرد با دوستان نزدیک و اعضا خانواده خود درمورد احساساتی که دارد صحبت کند.از جمله راه‌های کمک کننده، برقراری ارتباط با سایر افرادی است‌که از بیماری بهبود یافته اند یا شرکت در گروه‌های حمایتی‌به صورت حضوری یا آنلاین.در مورد گروه‌های این چنینی موجود درمنطقه خود با پزشک صحبت شود.
• انجام فعالیت‌های روزانه تا حد امکان. هنگامیکه فرد بیمار احساس توانایی درخود کرد، سعی شود تا حد امکان به فعالیت‌های عادی بپردازد.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

اگر فردی دارای علائم و نشانه‌های نگران کننده باشد،به پزشک عمومی یا متخصص زنان مراجعه شود. اگر بیماری فرد سرطان آندومتر تشخیص داده شد، ممکن است بیماربه پزشک زنان و زایمانی که‌در زمینه سرطان‌های مرتبط با دستگاه تولید مثلی تخصص دارد (جنیکولوژیست انکولوژیست)، ارجاع داده شود. از آنجایی که مدت زمان ملاقات با پزشک می تواند کوتاه باشد و اغلب مطالب زیادی وجود داردکه باید درمورد آن ها با پزشک صحبت شود، بهترین راهکار داشتن آمادگی کامل است.در ذیل اطلاعاتی کمک کننده جهت کسب آمادگی و درک انتظاراتی‌که از پزشک می رود، وجود دارد.

آن چه می توانید انجام دهید

• نوشتن تمام علائمی‌که وجود دارد، از جمله علائمی که‌به نظر می رسند با علت مراجعه‌به پزشک ارتباطی ندارند.
• تهیه لیستی از تمامی داروهای مصرفی، ویتامین ومکمل ها. همچنین درصورت استفاده از هرگونه روش هورمون درمانی‌در گذشته، از جمله قرص‌های ضد بارداری، تاموکسیفن و سایر روش‌های هورمون درمانی، با پزشک مطرح شود.
• همراهی با عضوی از خانواده یا یک دوست . گاهی اوقات ارائه تمامی اطلاعات مورد نیاز طی قرار ملاقات با پزشک دشوار است. فردی‌که بیمار راهمراهی می کند می تواند مواردی راکه بیمار فراموش می کند یا جا می اندازد، به خاطر آورد.
• نوشتن سوالاتی‌که باید از پزشک پرسیده شوند.
مدت زمان ملاقات با پزشک محدود است پس آماده کردن لیستی از سوالات از قبل، می تواند به‌فرد کمک کند تا از زمان ملاقات خود با پزشک‌به صورت بهینه استفاده کند. درصورت ذیق وقت سوالات از مهم ترین‌به کم اهمیت ترین لیست شوند. سوالات پایه ای که‌در رابطه باسرطان آندومتر وجود دارند و باید از پزشک پرسیده شوند،به شرح زیرند:
• محتمل ترین علت بروز علائم چیست؟
• آیا علل احتمالی دیگری برای بروز علائم وجود دارد؟
• جهت تشخیص‌ سرطان آندومتر به چه آزمایش هایی احتیاج است؟
• آیا آزمایش‌های دیگری جهت تعیین مرحله‌سرطان وجود دارد؟
• چه درمان هایی‌در دسترس هستند؟ چه نوع عوارض جانبی می توان از هر یک از روش‌های درمانی انتظار داشت؟ هر یک از این روش‌های درمانی چقدر بر روی ویژگی‌های جنسیتی تاثیر می گذارند؟
• از نظر پزشک بهترین روش درمانی برای بیمار چیست؟
• چه جایگزین هایی برای راهکار اولیه ای که‌پزشک توصیه کرده است، وجود دارد؟
• اگر فردی دارای بیماری یا سایر مشکلات مربوطبه سلامتی باشد، چگونه می تواندبه بهترین روش آن ها را همزمان مدیریت کند؟
• آیا محدودیت هایی وجود داردکه لازم باشد بیمار از آن ها تبعیت کند؟
• آیا‌سرطان گسترش یافته است؟در چه مرحله ای است؟
• چه بیماری برای فرد پیش بینی می شود؟
• آیا لازم است فردبه متخصص مراجعه کند؟ هزینه آن چقدر است و آیا تحت پوشش بیمه قرار می گیرد؟
• آیا بروشور یا سایر موارد چاپ شده ای وجود داردکه بتوان آن ها رابا خودبه منزل برد؟ چه وب سایت هایی توصیه می شود؟
علاوه بر سوالاتی‌که جهت پرسیدن از پزشک آماده شده است، از پرسیدن سایر سوالات‌که حین مراجعه‌به پزشک به وجود می آید، دریغ نشود.

از پزشک چه انتظاری می رود

احتمال دارد پزشک سوالاتی از فرد بپرسد. اگر این فرد جهت پاسخگویی به‌این سوالات آمادگی داشته باشد، می تواند زمان را حفظ کند تا بتوان آن را‌به بحث درمورد مسائل کلیدی‌که لازم است بر روی آن ها وقت گذاشته شود، اختصاص داد. ممکن است پزشک سوالات زیر رااز فرد بپرسد:
• آیا فرد تا به حال تجربه خونریزی یا ترشحات غیرطبیعی از واژن را داشته است؟ اغلب چه زمان هایی اتفاق می افتند؟
• آیا دردی در ناحیه لگنی وجود دارد؟
• آیا فرد علائم دیگری نیز داشته است؟
• آیا علائم فرد مداوم اند یا گذرا؟
• آیا عاملی وجود دارد‌که باعث بهبود علائم شود؟ چه عاملی؟
• آیا عاملی وجود دارد که‌باعث وخیم تر شدن علائم شود؟ چه عاملی؟
• آیا فرد جهت برطرف کردن علائم ناشی از یائسگی از داروهای هورمونی که فقط حاوی استروژن هستند استفاده کرده است؟
• آیا سابقه ابتلابه سرطان‌در فرد وجود دارد؟
• آیا عضوی از خانواده ی وی مبتلا به‌سرطان آندومتر بوده است؟ زمان تشخیص ابتلای آنها به‌سرطان، هریک چند سال داشته اند؟ به چه نوع سرطانی مبتلا بوده اند؟