بهترین کلینیک انکولوژی و بهترین متخصص آنکولوژی – کلینیک آروین
انکولوژی
شاخه ای از پزشکی است که در تشخیص و درمان سرطان تخصص دارد. شامل انکولوژی پزشکی (استفاده از شیمی درمانی، هورمون درمانی و سایر داروها برای درمان سرطان)، آنکولوژی پرتویی (استفاده از پرتودرمانی برای درمان سرطان) و انکولوژی جراحی (استفاده از جراحی و سایر روشها برای درمان سرطان).
انکولوژی رشته پزشکی است که با انواع تومورهای خوش خیم و بدخیم و سرطان سروکار دارد. بر این اساس، انکولوژیست‌ها در تشخیص و درمان بیماری‌های تومور تخصص دارند، اگرچه پزشکان از حوزه‌های تخصصی بسیار متفاوت می‌توانند به معنای وسیع‌تر انکولوژیست باشند.
در واقع علم بیماری های تومور است. این اصطلاح از کلمه یونانی “آنکو” برای تورم و همچنین از پسوند یونانی “لوژی” گرفته شده است.
حدود 400 سال قبل از میلاد کلمه کارسینوم که در یونانی به معنای سرطان است، توسط بقراط، پزشک یونانی برای توصیف تومورهای بدخیم ابداع شد.
در مقابل، دکتر جالینوس ، که او نیز از یونان آمده بود، در قرن دوم پس از میلاد از اصطلاح “onkos” برای تمام تومورها- حتی تومورهای غیر سرطانی – استفاده کرد. اصطلاح آنکولوژی بعداً از این مورد ایجاد شد.
انکولوژی و مرکز انکولوژی چیست؟
انواع مختلفی از امکانات انکولوژی وجود دارد. کلینیک انکولوژی معمولاً یک بخش داخلی است که در تشخیص، درمان و مراقبت های بعدی از بیماران مبتلا به بیماری های تومور تخصص دارد.
مراکز انکولوژیک برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده سریع برای مراقبت های انکولوژیک جامع، چند رشته ای و یکپارچه برای جمعیت راه اندازی شده اند. آموزش با کیفیت و آموزش بیشتر پزشکان و پرسنل پرستاری، خدمات روانشناختی و اجتماعی مهم‌ترین ضمانت ارائه خدمات پزشکی با کیفیت و جامع برای بیماران بر اساس دانش فعلی پزشکی است.
هماتولوژی یا انکولوژی شاخه ای از طب داخلی است که به بیماری های خوش خیم و بدخیم خون، بیماری های بدخیم غدد لنفاوی و سیستم لنفاوی و تومورهای بدخیم جامد مانند سرطان سینه یا سرطان ریه میپردازد. ظهور، توزیع فراوانی، تشخیص، درمان‌های غیرجراحی و اقدامات پیشگیرانه این بیماری‌ها زمینه‌هایی هستند که پزشکی داخلی بر روی هماتولوژی/آنکولوژی به آنها میپردازد.
تشخیص و درمان تمایلات خونریزی و ترومبوز نیز مهم است. بیماری های مهم و شایعی که باعث ارجاع سریع به هماتوانکولوژیست می شوند، تومورهای جامد هستند، مانند سرطان ریه و سینه، معده، روده و بیماری های سیستمیک خونی مانند لوسمی و لنفوم.
انواع بیماری‌های هماتوانکولوژیک را می‌توان با کمک تاریخ‌نگاری، معاینه بالینی و روشهای معاینه فنی از قبیل سونوگرافی، روشهای تصویربرداری، معاینات آندوسکوپی و سوراخ‌سازی هدایت‌شده اندام، ارزیابی میکروسکوپی آماده‌سازی خون و مغز استخوان و استفاده از روشهای ایمونوسیتولوژیکی تشخیص داد. رویکردهای درمانی مختلف مانند شیمی درمانی، شیمی درمانی با دوز بالا به همراه پیوند سلول های بنیادی خون، ایمونوتراپی با آنتی بادی ها و اقدامات درمانی هورمونی از قبیل روشهای درمانی در این حوزه هستند.
از آنجایی که درمان تومورهای جامد یک کار بین رشته ای است، تکنیک ها و اقدامات درمانی ویژه در طول آموزش پیشرفته در هماتولوژی/آنکولوژی آموخته می شود. از سوی دیگر، آموزش بیشتر با همکاری بین رشته ای نزدیک با پزشکان مراقبتهای اولیه از جراحی و پرتودرمانی و همچنین پزشکی هسته ای، از جمله مراقبت های روانی-انکولوژیک مشخص می شود.همچنین دانش اولیه طب تسکینی نیز به همراه آن ارائه میشود. درمان اغلب به صورت بین رشته ای در مراکز به اصطلاح تومور انجام می شود و در آنجا یک برنامه درمانی فردی برای بیمار تجویز میشود.
متخصص آینده نگر در پزشکی داخلی با تمرکز بر هماتوانکولوژی باید یک دوره آموزشی بالای 6 ساله را در یک مرکز آموزش معتبر و شناخته شده طبق مقررات آموزش تکمیلی ثابت پس از تکمیل مطالعات پزشکی خود بگذراند.
روشهای معاینه و درمان تعریف‌شده، مانند آزمایش‌های اولتراسوند یا ارزیابی میکروسکوپی آماده‌سازی خون و مغز استخوان، و روشهای درمانی، مانند کل طیف شیمی‌درمانی برای بیماری‌های بدخیم و درمان دارویی برای اختلالات انعقادی، در آیین‌نامه‌های آموزشی بعدی به آنها ارائه خواهد شد. در پایان دوره آموزشی، کسب دانش، تجربه و مهارت های لازم، که تمرکز بر هماتوآنکولوژی شامل آن است، در معاینه شفاهی بررسی می شود.
انکولوژی با بیماری های خوش خیم و بدخیم سیستم لنفاوی، غدد لنفاوی، خون و تومورهای جامد سروکار دارد. امکان رخ دادن سرطان در هر جایی از بدن وجود دارد. انکولوژیست گزینه های درمانی را برای درمان سرطان نشان می دهد و هدف آن متوقف کردن رشد سلول های سرطانی است که گاهی اوقات با استفاده از این روشها می توان سرطان را درمان کرد. هدف دیگر آنکولوژی بررسی علل (پاتوژنز) ابتلا به سرطان است. پس از تشخیص سرطان، انکولوژیست یک مفهوم درمانی را برای بیماری تشخیص دداده شده در بدن فرد ارائه میکند.
انکولوژی داخلی به چه معناست؟
بر خلاف جراحی و پرتودرمانی، انکولوژی داخلی به معنای آموزش پزشکی داخلی و درمان بیماری های بدخیم است که در درجه اول درمان دارویی در اولویت میباشد.
ارکان انکولوژی
آنکولوژی بر پایه ستون های جراحی، پرتودرمانی (“فولاد و پرتو”)، شیمی درمانی و ایمونوتراپی استوار است. روشهای درمانی اغلب ترکیبی هستند (به اصطلاح درمان چندوجهی): کاهش تومور با به اصطلاح شیمی‌درمانی نئوادجوانت ، کاهش (حجم‌زدایی) یا برداشتن تومور اولیه با جراحی، درمان بعدی تومور باقی‌مانده با رادیوتراپی برای نابود کردن سلولهای سرطانی جا مانده در بدن پس از جراحی، و در صورت لزوم، شیمی درمانی (کمکی) و ایمونوتراپی.
وظایف انکولوژی
انکولوژی، یک اصطلاح عمومی برای کل موارد مراقبتی از بیماران مبتلا به سرطان است و شامل تعداد زیادی از حوزه های مسئولیت میباشد که توسط رشته های تخصصی به طور فزاینده ای پوشش داده می شود. از منظر جامعه پزشکی هدف مشترک در ارائه این علم این است که دیدگاهی همه جانبه از بیماری هر بیمار کسب شود و بهترین مراحل درمانی ممکن که متناسب با وضعیت سلامتی بیمار میباشد ارائه شود.
جلوگیری از ابتلا به سرطان در انکولوژی
پیشگیری از سرطان در درجه اول حفظ یک سبک زندگی سالم است. امتناع از نوشیدن الکل، ترک سیگار، پرهیز از مصرف غذاهای مضر و چرب، شیوه زندگی فعال و داشتن حالت آرام از این قبیل هستند. سرطان ها باید در طول زندگی با استفاده از مطالعات غربالگری کنترل شوند. به دلیل دوره نهفته بیماری انکولوژیک، علائم ممکن است در مراحل پیشرفته ظاهر شوند، زمانی که درمان ممکن است بی اثر باشد.
بنابراین، معاینات پیشگیرانه و رویکرد دقیق به علائم خطرناک به حفظ سلامتی برای چندین سال کمک می کند، و اگر بیماری رخ دهد، به خصوص اگر تمام عوامل خطر در نظر گرفته شود، این به شما امکان می دهد روش درمانی مناسب را برای هر نوع انتخاب کنید.
هدف از پیشگیری، جلوگیری از بروز بیماری های تومور یا سرکوب گسترش آنها در بدن است و این بعضا شامل موارد زیر میشود:
- از بین بردن پولیپ های روده بزرگ که می تواند منجر به سرطان روده بزرگ شود.
- انجام معاینات تشخیص زودهنگام یا غربالگری
- کنار گذاشتن سیگار برای جلوگیری از سرطان ریه
- تحقیق در مورد سرطان زایی
تشخیص سرطان در انکولوژی
مراحل و روشهای تشخیص سرطان نیز برای اولین بار در یونان کشف شد. برای تشخیص سرطان قبل از انجام هر آزمایش و تست پزشک یک سری سوالات را در مورد وضعیت سلامت شما در گذشته و اکنون از شما خواهد پرسید و شما با قرار دادن اطلاعات و نکات مهمی که در این باره حائز اهمیت است کمک قابل توجهی به پزشک معالج خود برای درمان خود خواهید کرد. پس از این مرحله اولیه پزشک به سراغ مراحل بعدی برای تشخیص دقیق بیماری شما میرود:
- تصویربرداری برای بیماری های مشکوک تومور برای بررسی کانون های تومور شناخته شده
- اخذ بافت و ارزیابی بافت شناسی( پاتولوژیک بافت)
- آزمایشات آزمایشگاهی مایعات بدن
روش موفقیت آمیز درمان تنها پس از تشخیص تومور سرطانی و تعیین نوع سرطان امکان پذیر است. تشخیص درمان با مشاوره با متخصص و ارزیابی علائم بیماری آغاز می شود و پس از آن یک سری مطالعات تجویز می شود. انواع سرطان پس از سونوگرافی و بیوپسی مشخص می شود. یک رویکرد کامل برای تشخیص بیماری، با در نظر گرفتن سن، بیماری های دیگر و عوامل خطر، به از بین بردن علائم کاذب کمک می کند. . تشخیص زودهنگام سرطان به جلوگیری از تشدید وضعیت، بازگرداندن روند طبیعی زندگی و جلوگیری از احتمال عود کمک می کند.
انواع سرطان در انکولوژی
سرطان بر اساس چندین معیار طبقه بندی می شود:
- محل قرارگیری تومور: این در واقع معیاری است که با توجه به اندام یا قسمتی از بدن که سلولهای سرطانی و تومور درآن قرار گرفته است، سرطان را نام گذاری کرده و نوع آن را تشخیص میدهد.
- نوع بافت: سلول های سرطانی به طور فعال در بافت های عضلانی، اپیتلیال، استخوان، عروق، عصبی و همبند تکثیر می شوند. ایجاد تومور بدخیم در چندین نوع بافت، پیچیده نامیده می شود.
- اصل تقسیم سلولی سرطان: بر این اساس سرطان به انواع سرطان های بالینی، مورفولوژیکی و بافتی تقسیم می شوند.
- ساختار سلول های تومور: از جمله مصداقهای بارز برای این مورد شامل:
- کارسینوم – سرطان در اپیتلیوم
- لوسمی – ایجاد یک فرآیند سرطانی در سیستم خونساز
- ملانوم – سرطان پوست
- سارکوم – سرطان در بافت همبند
- لنفوم – سرطان در سیستم لنفاوی
- گلیوما – سرطان مغز و غیره
به طور کلی آدنوکارسینوم و کارسینوم سلول سنگفرشی شایع ترین انواع سرطان هستند. آنها در تیروئید، لوزالمعده و غدد پستانی، روی دهانه رحم و ریه ها رخ می دهند.
عوامل خطر ابتلا به سرطان در انکولوژی
انواع سرطان تحت تاثیر عوامل خاصی در بدن ایجاد می شوند و گسترش آن نیز عمدتاً به سبک زندگی بستگی دارد. تغذیه نامناسب با محصولات بی کیفیت با محتوای بالای مواد سرطان زا باعث ایجاد تومورهای بدخیم می شود. مصرف بیش از حد الکل و استعمال دخانیات نیز عاملی در بروز سرطان است و همچنین کار در صنایع و شرکت های خطرناکی که با مواد سمی سر و کار دارند نیز از موارد ایجاد خطر برای ابتلا به بیماری میباشد.
همچنین وجود سلول های سرطانی در بدن میتواند تحت تاثیر وراثت باشد. فرآیندهای پاتولوژیک در سلول ها می تواند پس از جهش آنها در دوره قبل از تولد و در طول رشد ارگانیسم رخ میدهد. اکولوژی ضعیف و سطوح بالای تشعشعات نیز از علل ابتلا به سرطان هستند.
درمان سرطان در انکولوژی
روش های درمان سرطان بسته به نوع سرطان انتخاب می شوند. موثرترین آنها، روش ترکیبی یا یکپارچه برای خلاص شدن از شر بیماری است. روش اصلی و ریشه ای درمان، مداخله جراحی است. برخی از انواع سرطان این خصیصه را دارند که بتوان تمام تومور ر ا بدون آسیب به اندامی که در آن قرار دارد و یا به همراه اندام مورد نظر به طور کامل خارج کرد. اما همیشه جراحی راه جوابگویی برای درمان نیست و ممکن است روش های دیگر درمان انتخاب شوند.
بسته به نوع سرطان، درمان های اضافی مانند پرتودرمانی و شیمی درمانی نیز تجویز می شود. اگر بیمار متعهد به درمان و توصیه های پزشکی، اقدامات پیشگیرانه و معاینات منظم توسط پزشک معالج خود باشد، می تواند به نتیجه موفقیت آمیز درمان دست یابد.
اگر بیماری سرطان در فرد تایید شده باشد، هدف درمان حذف یا از بین بردن تمام بافت تومور است. هدف از این کار افزایش طول عمر بیمار و حفظ بهترین کیفیت زندگی برای اوست. روش های اصلی درمان عبارتند از:
- برداشتن تومور با جراحی
- رادیوتراپی
- شیمی درمانی
- سایر اقدامات دارویی
- حمایت روانی انکولوژیک
- مشاوره/تشخیص در مورد خطرات تومور ارثی
- طب تسکینی
مراقبت پس از درمان سرطان در آنکولوژی
هنگامی که درمان واقعی سرطان تمام شد، به بیماران توصیه می شود که در یک پیگیری پزشکی شرکت کنند. مراقبتهای بعدی اغلب یک دوره پنج ساله طول می‌کشد، اما بسته به نوع تومورمی‌تواند بسیار طولانی‌تر نیز باشد. تمرکز ویژه در زمینه مراقبت های پس از درمان بهتر است که حتما روی آسیبهای احتمالی ناشی از درمان سرطان باشد. در این مرحله همراهی و حمایت از بیمار نه تنها از نظر پزشکی بلکه از نظر روانی اجتماعی نیز حائز اهمیت است. مراقبت های بعدی شامل موارد زیر میباشد:
- معاینات بعدی در فواصل زمانی طولانی تر
- مراقبت های روانی انکولوژیک
- اقدامات توانبخشی
- تنظیم رژیم غذایی و عادات ورزشی
آنچه در انکولوژی کودکان اتفاق می افتد
حتی افراد بسیار کوچک و جوان نیز ممکن است به سرطان مبتلا شوند. آنکولوژی کودکان به تشخیص و درمان سرطان و بیماری های خونی می پردازد و رشته ای خاص در پزشکی کودکان و نوجوانان است. کودکان از بدو تولد تا 18 سال در صورت ابتلا به سرطان در بخش انکولوژی کودکان نگهداری می شوند. زیرا سرطان در کودکان و نوجوانان با بزرگسالان متفاوت است. برخی از انواع سرطان در نوزادان همراه با رشد بافت های بدن ایجاد می شود.
بنابراین در اینجا بسیار مهم است که آنها توسط متخصصان اطفال متخصص در پزشکی سرطان کودکان درمان شوند. به لطف پیشرفت های بزرگ در درمان، سرطان های دوران کودکی بیشتر و بیشتر قابل درمان هستند.
مشارکت والدین در درمان نیز برای بسیار مهم است.زیرا بسیاری از بیماران جوان هنوز نمی دانند که چرا بیمار هستند و نیاز به درمان دارند.بنابراین والدین آنها پشتیبان مهمی هستند زیرا می توانند به فرزند خود امنیت و اعتماد بدهند. سازماندهی جنبه های زندگی عادی نیز ضروری است. به عنوان مثال، فراگیری دروس مدرسه در بیمارستان و مراقبت از سایر فرزندان از جمله این موارد است.
تفاوت بین هماتولوژی و انکولوژی چیست؟
هماتولوژی علم بیماری های خونی است و بیماران مبتلا به انواع بیماری های خوش خیم و بدخیم خون برای درمان به این حوزه مربوط میشوند. آنکولوژی به نوبه خود علم تومور و بیماری های تومور است و انکولوژیست ها از بیماران مبتلا به تومورهای جامد مراقبت می کنند. آنها را “جامد” می نامند زیرا ساختار آنها جامد است و مایع نیست.
در بسیاری از کشورها، هماتولوژی و آنکولوژی بخش های جداگانه ای هستند. در آلمان نیز برخی از بیمارستان‌ها با کلینیک‌های مستقل هماتولوژی و انکولوژی یا بخش‌های تخصصی از هم تفکیک شده اند، اما عمدتاً ساختار مشترکی برای مراقبت از بیماران هماتولوژی وجود دارد. این همچنین در مورد اکثر اقدامات تخصصی نیز صدق می کند. اگرچه ارزیابی میکروسکوپی اسمیر خون و مغز استخوان در مقایسه با انکولوژیست ها برای هماتولوژیست ها نقش مهمی ایفا می کند، اما شباهت های زیادی در هر دو وجود دارد.
انکولوژیست کیست؟
پزشک انکولوژیست، متخصص سرطان شناسی است. او برای بیماران مشکوک به سرطان یا مبتلا به تومور توصیه های پزشکی در نظر میگیرد و روشهای مراقبتی خاصی را به آنها ارائه میدهد. وظایف یک انکولوژیست معمولاً شامل کنترل کلی درمان، اجرای دارودرمانی و کمک به مشکلات زندگی روزمره مانند حمایت در درخواست، درجه ناتوانی، حقوق بازنشستگی یا اقدامات توانبخشی است.
چگونه انکولوژیست شوم؟
پزشکان در زمینه‌های مختلف پزشکی می‌توانند آموزش‌های بیشتری ببینند یا به متخصصان سرطان تبدیل شوند. در پزشکی داخلی، امکان جذب متخصص داخلی در یک دوره آموزشی عمومی پنج ساله در یک مرکز آموزشی معتبر وجود دارد. پس از حداقل سه سال دوره آموزش بیشتر، می توان به “متخصص داخلی، هماتولوژی و انکولوژی” تبدیل شد. به طور کلی، دوره آموزش بیشتر معمولاً هشت سال طول می کشد .
چه تخصص هایی برای انکولوژیست ها وجود دارد؟
با توجه به پیشرفت علمی و گزینه های تشخیصی و درمانی پیچیده تر، بسیاری از هماتولوژیست ها و انکولوژیست ها وجود دارند که تمامی مراحل تشخیصی و درمانی را در مطب خصوصی ارائه می دهند. در مراکز بزرگ انکولوژیک، هماتولوژیست ها و انکولوژیست ها به طور فزاینده ای در مراقبت از بیماران مبتلا به برخی بیماری های تومور مانند تومورهای دستگاه گوارش یا تومورهای ریه و همچنین تومورهای بافت همبند و پشتیبان، متخصص هستند.
با این حال، اینها معمولاً تخصص های ساختاری نیستند که نیاز به امتحان دارند. انکولوژیست های جراحی اغلب زمانی می توانند به عنوان یک متخصص شناخته شوند که به سطح تجربه مربوطه یا تعداد عمل های تجویز شده برای در نظر گرفتن آنها به عنوان یک متخصص رسیده باشند. اینها به اصطلاح اپراتورهای ارشد هستند.
ابزار تشخیصی یک متخصص سرطان در حوزه انکولوژی
برای مثال متخصص خون می تواند به طور مستقل اسمیر خون و مغز استخوان را تشخیص دهد و اغلب از آن برای تشخیص بیماری هماتولوژیک مربوطه استفاده کند. در غیر این صورت، هماتولوژیست ها و انکولوژیست ها با تمام شرکای بخش تشخیصی مانند رادیولوژیست ها، متخصصان پزشکی هسته ای، آسیب شناسان، پزشکان آزمایشگاه و متخصصان ژنتیک انسانی همکاری نزدیک ایجاد میکنند و از کل طیف تشخیصی برای تشخیص بیماری استفاده می کنند.
در انکولوژی ارتباط بین پزشک و بیمار چقدر برای درمان مهم است؟
ارتباط نزدیک و خوب درمانی بین بیمار و پزشک یکی از پیش نیازهای تعیین کننده برای ارائه بهترین درمان ممکن سرطان است. این رابطه باید با اعتماد و احترام متقابل همراه باشد.
انکولوژیست همچنین باید شرایط زندگی اغلب بسیار پر استرس بیماران سرطانی را درک کند. این نه تنها درمان واقعی بیماری تومور است که نقش عمده ای در مراقبت های روزانه ایفا می کند، بلکه مشکلات روانی، اجتماعی یا سایر مشکلات زندگی روزمره را نیز حل می کند که در واقع بسیاری از انکولوژیست ها با تعهد و اشتیاق فراوان به حل این مشکلات می پردازند.
انواع مختلف انکولوژیست ها
انکولوژیست پزشکی
انکولوژیست پزشکی سرطان را با استفاده از شیمی درمانی یا سایر داروها مانند هورمون درمانی و ایمونوتراپی درمان می کند.
انکولوژیست جراحی
یک انکولوژیست جراحی تومور یا بافت سرطانی را در طی یک عمل جراحی برمی دارد. آنها همچنین ممکن است بیوپسی انجام دهند.
رادیولوژیست انکولوژیست
متخصص انکولوژیست پرتودرمانی در درمان سرطان با استفاده از پرتودرمانی (رادیوتراپی) تخصص دارد.
چه زمانی به متخصص آنکولوژی مراجعه کنیم؟
اگر فردی مبتلا به سرطان تشخیص داده شود یا مشکوک به سرطان باشد، پزشک عمومی ممکن است او را به یک متخصص سرطان ارجاع دهد. بیوپسی (نمونه بافت) توسط پاتولوژیست گرفته و بررسی خواهد شد. اگر سرطانی بودن آن مشخص شود، ممکن است یک سری آزمایشات تشخیصی و اسکن انجام شود تا اندازه سرطان مشخص شود و اینکه آیا گسترش یافته است یا خیر.
انکولوژیست ها به عنوان یک تیم کار می کنند تا یک دوره درمانی را برای بیماران خاص توصیه کنند.
بیماران می توانند در هر زمانی نظر دوم را از سایر پزشکان یا تیم های پزشکی بخواهند. پزشک عمومی یا متخصص میتواند بیماران را به سایر متخصصان ارجاع دهد و بیماران می‌توانند سابقه پزشکی خود را برای ارسال نظر دوم به پزشک ارسال کنند.
آموزش انکولوژی: انکولوژی بالینی برای دانشجویان پزشکی
آنکولوژی بالینی برای دانشجویان پزشکی در مورد اصول مراقبت از سرطان است، از جمله:
- اپیدمیولوژی و بیولوژی سرطان
- تشخیص، از جمله هیستوپاتولوژی، سیتولوژی و نشانگرهای تومور
- سرطان های خانوادگی و آزمایشات ژنتیکی
- درمان و مدیریت سرطان
- مسائل حرفه ای، مانند ارتباطات و اخلاق با بیمار
- انواع سرطان رایج
مراحل توسعه سرطان در انکولوژی
برای در نظر گرفتن مرحله سرطان سه عامل وجود دارد: اندازه تومور، میتاستاز به غدد لنفاوی، متاستاز به نواحی دور و سایر اندامها. در مرحله اول، تومور به اندازه کوچکی می رسد و در داخل اندام قرار می گیرد، مرحله دوم با افزایش اندازه تومور با مرحله اول تفاوت دارد، مرحله سوم جوانه زدن سلول های سرطانی در نزدیک ترین بافت ها و لنف است. مرحله چهارم توسعه فعال و پیشرونده تومور و متاستاز به اندام های دور است.
متاستاز در انکولوژی به چه معناست؟
متاستاز انتقال سلول های تومور در بدن است که کانون های جدیدی را در سایر اندام ها ایجاد می کند و این اصلا به نوع سرطانی که شخص به آن مبتلاست ارتباط ندارد. متاستازها در سه مرحله اصلی ایجاد می شوند: 1- تهاجم یا انتقال سلول های بیماری زا به عروق، 2- سرایت این سلول ها از طریق خون، لنف و مایعات شکمی، 3- کاشت یا پیوند سلول های سرطانی و تشکیل کانون تومور ثانویه. تشخیص بیماری توسط توموگرافی کامپیوتری به تشخیص نوع سرطان و تشکیل متاستاز در بدن و انتخاب یک درمان موثر برای بهبود بیماری کمک می کند.
کلام نهایی جهت توصیف کلی انکولوژی
برنامه های درمان سرطان انواع سرطان را می توان بسته به محل تومور، اندازه آن، علل و غیره طبقه بندی کرد. عوامل مختلفی از سوء تغذیه گرفته تا وراثت ژنتیکی می توانند بر توسعه فرآیند تومور در بدن تأثیر بگذارند. همه انواع سرطان نیاز به یک رژیم درمانی خاص دارند که به شما امکان می دهد دوره طبیعی زندگی خود را حفظ کنید. انواع سرطان با تفاوت در ساختار سلولی تومور، پویایی رشد و همچنین سطح بقا در طول درمان مشخص می شود.
بیماری های انکولوژیک می توانند در تمام سیستم ها و اندام های بدن رخ دهند. طبقه بندی انواع بیماری های انکولوژیک بسته به محل تومور و بسیاری از عوامل دیگر دارد. بنابراین توسعه یک تومور بدخیم می تواند در دستگاه گوارش، دستگاه تناسلی ادراری، دستگاه تنفسی فوقانی و قفسه سینه، پوست، اسکلت و بافت های نرم، سیستم گردش خون و لنفاوی، مغز و نخاع رخ دهد. سرطان یک رشد پاتولوژیک پیش رونده فعال سلول های آتیپیک است که جایگزین بافت های طبیعی می شود. بسیاری از انواع سرطان به راحتی در مراحل اولیه تشخیص داده می شوند، که این امر باعث می شود بیماری سرطانی به طور موثر شکست بخورد.
در دوره نهفته نیز که هنوز علائم و نشانه های سرطان در بیمار ظاهر نشده است، اما تولید مثل سلول های سرطانی در حال انجام است، شکل و نوع سرطان تشخیص داده می شود. همه انواع سرطان بسته به محل تومور و مرحله آن دارای علائمی هستند. با بروز علائم سندرم های درد در محل رشد آنکولوژی ظاهر می شوند و وضعیت عمومی بدن بدتر می شود، دمای بدن کمی افزایش می یابد و اشتها کاهش می یابد. یک شرط مهم برای درمان موثر، تشخیص آن در مراحل اولیه است، زمانی که سلول های سرطانی هنوز وارد خون و لنف نشده اند.