ویروس درمانی انکولیتیک در درمان سرطان

ویروس درمانی انکولیتیک در درمان سرطان، که می توانند سلول های سرطانی را بدون آسیب رساندن به بافت های سالم از بین ببرند. دانشمندان ابتدا در دهه 1960 شروع به صحبت در مورد اثرات درمانی آنها کردند، اما استفاده از ویروس ها در عمل بالینی خیلی دیرتر آغاز شد. ویروس های انکولیتیک در حال حاضر یکی از داغ ترین موضوعات در درمان سرطان هستند و دانشمندان همچنان به کشف وسعت پتانسیل درمانی آن ها ادامه می دهند.

سابقه استفاده از ویروس های انکولیتیک

پاتوژن هایی که می توانند با سرطان مبارزه کنند از گروه ویروس های فلج اطفال، آدنوویروس ها و هرپس ویروس ها هستند و به طور بالقوه برای بدن بیمار خطرناک هستند. برخی از آنها قادر به ایجاد عفونت های سیستمیک غیرقابل کنترل هستند، به همین دلیل است که دانشمندان به طور موقت استفاده از آنها را کنار گذاشته اند.

در آغاز قرن بیستم و بیست و یکم، روش های جدیدی برای نقشه برداری RNA و DNA ایجاد شد که به دانشمندان این امکان را می داد تا ویروس های انکولیتیک ایمن تری را انتخاب کنند و همچنین تغییرات خاصی را در توالی ژنتیکی آن ها ایجاد کنند تا احتمال بروز عوارض در هنگام استفاده از چنین درمان هایی را از بین ببرند.

اصل عمل ویروس های انکولیتیک

ویروس درمانی انکولیتیک در درمان سرطان ، اثر ضد توموری ویروس ها از طریق ترکیبی از دو مکانیسم مستقل محقق می شود. اولاً، ویروس های انکولیتیک یک اثر سیتوتوکسیک مستقیم روی سلول های سرطانی دارند و ثانیاً، واکنش های با واسطه ایمنی را تحریک می کنند و سیستم ایمنی بدن خود بیمار را برای مبارزه با تومور بدخیم فعال می کنند.

به لطف پردازش و آماده سازی خاص، ویروس های انکولیتیک میل به نوع خاصی از سلول های سرطانی پیدا می کنند. آنها مجموعه ای از گیرنده ها دارند که به لطف آنها به سلول های بدخیم متصل می شوند و به داخل نفوذ می کنند و باعث مرگ برنامه ریزی شده سلولی (آپوپتوز) می شوند. پس از این، ذرات ویروسی آزاد می شوند و شروع به حمله به سلول های جهش یافته جدید می کنند و کل فرآیند تکرار می شود.

با این حال، این فرآیند محدود به زمانی است زیرا سیستم ایمنی بیمار شروع به شناسایی و از بین بردن ویروس های انکولیتیک می کند. برای غلبه بر حجم باقی مانده از تومور بدخیم، دوزهای اضافی از ویروس ها باید تجویز شود. در این راستا، امکان استفاده ترکیبی از پرتودرمانی، شیمی درمانی و تکنیک های ابتکاری ایمونوتراپی مورد توجه قرار گرفته است، زیرا روش های سنتی درمان سرطان، فعالیت سیستم ایمنی را مهار می کند و همچنین باعث نفوذ ویروس های انکولیتیک به سلول های بدخیم می شود.

راه های افزایش اثربخشی ویروس های انکولیتیک

اتصال آنتی ژن های ویروسی به سلول های سرطانی تشخیص آنها توسط سیستم ایمنی خود بیمار را افزایش می دهد و فعالیت ایمنی ضد تومور طبیعی را افزایش می دهد. به عبارت دیگر، استفاده از ویروس های انکولیتیک، تبدیل سلول های سرطانی «سرد» که از پاسخ های ایمنی فرار می کنند، به سلول های «گرم» تبدیل می کند که می توانند توسط سیستم ایمنی بدن بیمار از بین بروند. برای تقویت اثر چنین درمانی، ویروس های انکولیتیک با سایر روش های ایمونوتراپی ترکیب می شوند.

یکی از راه ها ترکیبی از سلول درمانی و ویروس های انکولیتیک است. یکی دیگر از گزینه های نه چندان مؤثر، استفاده از ویروس های انکولیتیک و نمونه های تومور منجمد شده برای تولید واکسن های سرطان شخصی سازی شده است. بنابراین، متخصصان بین المللی بیوتراپی توصیه می کنند که همه بیماران بخشی

از بافت تومور را در بانک تومور ما ذخیره کنند تا در آینده بتوان از آن برای درمان نوآورانه سرطان استفاده کرد. ترکیبی از ویروس های انکولیتیک و واکسن های سرطان برای استفاده در بیماران مؤثر، ایمن و راحت است.

روش های استفاده از ویروس های انکولیتیک

ویروس درمانی انکولیتیک در درمان سرطان ، در بیشتر موارد، ویروس های انکولیتیک از طریق تزریق داخل وریدی تجویز می شوند. طبق نشانه ها، برای تومورهای جامد موضعی، ویروس ها را می توان مستقیماً به تومور تزریق کرد. بنابراین بافت تومور را به نوعی واکسن ضد سرطان تبدیل می کنند. در عین حال، تولید ویریون هایی که سلول های سرطانی را از بین می برند ادامه می یابد و همچنین تحریک هدفمند سیستم ایمنی بدن بیمار برای مبارزه با بافت تومور وجود دارد.

در کلینیک از 2 نوع ویروس انکولیتیک استفاده می کنیم که از پاتوژن هایی که طیور را آلوده می کنند به دست می آیند و برای بیمار کاملا بی خطر هستند. قوانین کشور هاهنوز اجازه تجویز داخل وریدی ویروس های انکولیتیک را نمی دهد، بنابراین بیماران می توانند در یکی از مراکز همکار خارجی ما، درمان نوآورانه دریافت کنند.