سرطان آمپولاری | سرطان آمپولاری چیست – کلینیک آروین

شرح کلی سر‌طا‌ن آمپولاری

سر‌طان آمپولاری (AM-poo-la-ree) نوعی سرطان‌نادر است که درناحیه ای از سیستم گوارش به نام آمپول واتر تشکیل می‌شود. آمپول واتر درمحلی قرار دارد که مجرای صفراوی و مجرای لوزالمعده (پانکراس) به هم متصل شده و در روده کوچک خالی می‌شوند.

سر‌طان آمپولاری درنزدیکی بسیاری ازقسمت‌های دیگر سیستم گوارش مانند کبد، لوزالمعده و روده کوچک ایجاد می‌شود. هنگامی که‌سر‌طان آمپولاری رشد می‌کند، ممکن است‌این اندام‌های دیگر راتحت تأثیر قرار دهد.

درمان‌سرطان آمپولاری اغلب شامل جراحی گسترده برای ازبین بردن سرطان‌و حاشیه زیادی ازبافت سالم است.

علائم سر‌طا‌ن آمپولاری

علائم و نشانه‌های‌سرطان آمپولاری ممکن‌است شامل موارد زیر باشد:

زرد شدن پوست و چشم (زردی)

مدفوع سفالی رنگ

درد شکم

تب

خونریزی‌از راست روده (خونریزی رکتال)

حالت تهوع

استفراغ

کاهش وزن

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم و نشانه‌های مداومی دارید که‌شما رانگران می‌کند به‌پزشک خود مراجعه کنید.

علل سر‌طا‌ن آمپولاری

مشخص نیست که‌چه عواملی باعث‌سرطان آمپولاری می‌شوند.

به طور کلی، سرطان‌از زمانی بوجود می‌آید که‌جهش هایی درDNA سلول‌های آن‌ها ایجاد می‌شوند این جهش ها به‌سلول می‌گوید که‌تکثیر غیرقابل کنترل راشروع کند و وقتی سلول‌های طبیعی ازبین می‌روند، به‌زندگی ادامه دهد. سلول‌های جمع شده، توموری راتشکیل می‌دهند که، می‌تواند به بافت طبیعی بدن حمله کرده و آنها رااز بین ببرد.

عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)

عواملی‌که می‌توانند خطرسرطان آمپولاری راافزایش دهند عبارتند از:

سن.سر‌طان آمپولاری بیشتر دربزرگسالان بالای 70 سال دیده می‌شود.

مرد بودن. مردها کمی بیشتراز زنان به‌سرطان آمپولولاری مبتلا می‌شوند.

سندرم‌های ارثی‌که خطر سرطان‌را افزایش می‌دهند. برخی جهش‌های ژنی منتقل شده درنسل‌های خانواده می‌تواند خطر ابتلا به‌سرطان آمپولاری را‌به میزان قابل توجهی افزایش دهد. فقط درصد کمی ازسرطان‌های آمپولاری با ژن‌های ارثی مرتبط هستند. متداول ترین سندرم‌های ارثی‌که خطرسرطان آمپولاری را، افزایش می‌دهند، پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی و سندرم لینچ‌است که‌به عنوان سرطان‌روده بزرگ غیرپولیپوز وراثتی نیز شناخته می‌شود.

تشخیص سر‌‌طا‌ن آمپولاری

تست ها و روش هایی که‌برای تشخیص‌سرطان آمپولاری استفاده می‌شود شامل موارد زیر است:

عبور یک لوله نازک و انعطاف پذیر ازگلو (آندوسکوپی). آندوسکوپی روشی است‌که دستگاه گوارش رابا یک لوله باریک و بلند (آندوسکوپ) مجهز به‌دوربین کوچک بررسی می‌کند. آندوسکوپ ازگلو، ازطریق معده وبه روده کوچک منتقل می‌شود تا آمپولاری مشاهده شود.

ابزارهای ویژه جراحی‌را می‌توان ازطریق آندوسکوپ برای جمع آوری نمونه ای ازبافت‌های مشکوک منتقل کرد.

برای ایجاد تصاویر می‌توان ازآندوسکوپی نیز استفاده کرد. به‌عنوان مثال، سونوگرافی آندوسکوپی ممکن‌است به‌ثبت تصاویرسرطان آمپولاری کمک کند.

پزشکان همچنین ممکن است‌با استفاده ازآندوسکوپی در،روشی‌به نام کلانژیوپانکراتوگرافی آندوسکوپی، به‌مجرای صفراوی رتروگراد رنگی تزریق کنند. این رنگ دراسکن ساده دیده می‌شود و می‌تواند انسداد مجاری صفراوی یا مجرای پانکراس رانشان دهد.

تست‌های تصویربرداری. آزمایش‌های تصویربرداری ممکن‌است به‌پزشک کمک کند تا درمورد سرطان‌اطلاعات بیشتری کسب کند و تعیین کندکه آیا آمپولاری گسترش یافته‌است یا خیر. آزمایش‌های تصویربرداری ممکن‌است شامل سونوگرافی آندوسکوپی، کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی، کلانژیوپانکراتوگرافی رزونانس مغناطیسی و توموگرافی کامپیوتری باشد.

آزمایش سلولهای سرطانی‌در آزمایشگاه. نمونه ای ازسلول‌های سرطانی برداشته شده درحین آندوسکوپی یا جراحی‌را می‌توان درآزمایشگاه تجزیه و تحلیل کرد تابه دنبال ویژگی هایی باشدکه ممکن‌است درمان و پیش آگهی‌را راهنمایی کند.

درمان سر‌طا‌ن آمپولاری

گزینه‌های درمان‌سر‌طان آمپولاری ممکن‌است شامل موارد زیر باشد:

عمل جراحی ویپل. درصورتی که‌سرطان درناحیه‌ی سر لوزالمعده بروز کند، این عمل بیشتر انجام می‌گیرد. دراین عمل، جراح سر لوزالمعده و گاهی اوقات کل آن، همراه باقسمتی ازمعده، کیسه صفرا، غدد لنفاوی و بافت‌های دیگر رابرمی‌دارد.

روش ویپل‌را می‌توان بااستفاده ازیک برش بزرگ درشکم، یابه عنوان یک جراحی باحداقل تهاجم، که‌از چندین برش کوچک استفاده می‌کند، انجام داد.

جراحی کم تهاجمی. برای سرطان‌های آمپولاری بسیار کوچک و تومورهای پیش سرطانی، ممکن‌است بتوان سرطان‌را با ابزار منتقل شده ازآندوسکوپ (جراحی آندوسکوپی) برداشت. این ممکن‌است درشرایط خاص یک گزینه باشد.

شیمی درمانی و پرتوی ترکیبی. درشیمی درمانی داروهایی استفاده می‌شود‌که سلول‌های سرطانی رااز بین می‌برد. پرتودرمانی ازپرتوهای انرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای ازبین بردن سلولهای سرطانی استفاده می‌کند. ممکن است‌این روش‌های درمانی برای‌سرطان آمپولاری موثرتر باشند.

شیمی درمانی و پرتودرمانی ترکیبی ممکن‌است قبل ازجراحی استفاده شود تا احتمال حذف سرطان‌در حین عمل کاملاً بیشتر شود. درمان ترکیبی همچنین می‌تواند پس ازجراحی برای ازبین بردن سلول‌های سرطانی باقی مانده استفاده شود.

شیمی درمانی‌به تنهایی. شیمی درمانی بعضاً بعد ازجراحی برای ازبین بردن سلولهای سرطانی که‌ممکن است‌باقی بمانند استفاده می‌شود. درافراد مبتلا به‌سرطان آمپولولاری پیشرفته، شیمی درمانی ممکن است‌به تنهایی برای کند کردن رشدسرطان استفاده شود.

درمانی برای کاهش درد و ناراحتی. اگر سایر درمان ها امکان پذیر نباشند یا کمکی نکنند، پزشک ممکن‌است درمان هایی راتوصیه کند که‌در آنها احساس راحتی بیشتری‌را ایجاد می‌کنند. این می‌تواند شامل جراحی قرار دادن یک لوله کوچک مشبک (استنت) درمجاری صفراوی برای تخلیه مایعاتی باشدکه باعث زرد شدن پوست و چشم می‌شود.

راهکارهایی برای کنارآمدن با بیماری

تشخیص‌سرطان می‌تواند بسیار ترسناک باشد. شما باداشتن نقشی فعال درحفظ سلامت خود، می‌توانید به‌حفظ کنترل خود کمک کنید.

در موردسرطان اطلاعات کافی کسب کنید تا بتوانید درارتباط باسلامت خود تصمیم‌های درستی بگیرید. در،رابطه باسرطان خود، میزان گستردگی آن، انتخاب‌های درمانی و پیشبینی روند درمان، ازپزشک خود بپرسید. هرچه بیشتر درموردسرطان بدانید، اعتماد بنفس بیشتری درگرفتن تصمیمات درمانی خود خواهید داشت.

دوستان و خانواده خود رادر نزدیکی خود نگاه دارید. داشتن ارتباطات صمیمانه بسیار به‌شما درمقابله باسرطان کمک می‌کند. دوستان و خانواده می‌توانند ازشما حمایت کنند.

فردی رابرای صحبت بااو پیدا کنید. یک شنونده خوب پیدا کنید تابه امیدها و ترس‌های شما گوش بسپارد. او می‌تواند یکی‌از دوستان یا یکی از‌اعضای خانواده شما باشد. هم‌چنین مشاورین، اعضای پزشکی اجتماعی و گروه‌های حمایتی سرطان‌نیز می‌توانند انتخاب خوبی باشند.

از پزشک خود درمورد گروه های پشتیبانی منطقه خود سوال کنید.

آمادگی برای قرار ملاقات با پزشک

اگر علائم یا نشانه هایی دارید که‌شما رانگران می کند، باقرار ملاقات باپزشک خانواده خود شروع کنید. درصورت مشکوک شدن پزشک به‌سرطان آمپولاری ، ممکن است‌به پزشکی که‌در زمینه درمان بیماری ها و بیماری های سیستم گوارش تخصص دارد (متخصص گوارش) یا پزشکی متخصص‌در درمان‌سرطان (متخصص‌سرطان) ارجاع داده شوید.

از آنجایی که‌مدت زمان ملاقات باپزشک کوتاه است، بهتر است‌از پیش خود رابرای آن آماده کنید.

آنچه می‌توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل ازقرار ملاقات آگاه باشید. درزمان تعیین وقت، حتماً سوال کنیدکه آیا کاری لازم است که‌از قبل انجام دهید، مانند محدود کردن رژیم غذایی.

• علائمی‌که تجربه می‌کنید رابنویسید، ازجمله علائمی که‌به نظر می‌رسد ارتباطی بادلیل قرار ملاقات ندارند.
• اطلاعات شخصی کلیدی، ازجمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی رابنویسید.
• لیستی ازتمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی‌که مصرف می‌کنید تهیه کنید.
• یکی ازاعضای خانواده یا دوست خود راهمراه باخود ببرید. بعضی اوقات ممکن است‌به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده درهنگام قرار ملاقات دشوار باشد. شخصی که‌شما راهمراهی می‌کند می‌تواند دربخاطر سپردن اطلاعات به‌شما کمک کند.
• سوالات خود رایادداشت کنید.

وقت شمابا پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی ازسوالات می‌تواند به‌شما کمک کند تااز وقت مشترک خود نهایت استفاده راببرید.

در صورت اتمام زمان، سوالات خود را ازمهمترین تا کم اهمیت ترین لیست کنید. درمورد سرطان، برخی ازسوالات اساسی‌که بایداز پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:

• آیا می‌توانید توضیح دهید که نتایج آزمایش من به‌چه معناست؟
• آیا آزمایش یا روش دیگری راتوصیه می‌کنید؟
• مرحله‌سرطان آمپولاری من چیست؟
• گزینه های درمان من چه هستند؟
• با هر روش درمانی چه عوارض جانبی محتمل است؟
• درمان چه تاثیری بر زندگی روزمره من دارد؟
• به نظر شما کدام گزینه های درمانی برای من بهتر است؟
• چقدر احتمال دارد که‌با درمان هایی که‌شما توصیه می‌کنید به‌بهبودی دست پیدا کنم؟
• چقدر سریع باید درباره درمان خود تصمیم بگیرم؟
• آیا باید نظر دوم را ازیک متخصص بگیرم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن راپوشش می‌دهد؟
• آیا بروشور یا سایر مطالب چاپی وجود داردکه بتوانم باخود ببرم؟ چه وب سایت هایی راپیشنهاد می‌کنید؟

سخن پزشک در مورد سر‌‌طا‌ن آمپولاری

پزشک احتمالاً تعدادی سوال از شما می‌پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن‌به آنها ممکن است وقت شما رابرای نکات دیگری‌که می‌خواهید مطرح کنید، نگه دارد. پزشک شما ممکن است سوالات زیر رابپرسد:

• چه زمانی برای اولین بار علائم راتجربه کردید؟
• آیا علائم شما مداوم یا گاه به‌گاه بوده است؟
• شدت علائم شما چقدر است؟
• به نظر می رسد چه مواردی، علائم شما را بهبود می بخشند؟
• چه مواردی علائم شما راتشدید می کنند؟