سرطان پانکراس یا لوزالمعده غدد لنفاوی را درگیر میکند ما درباره سرطان پانکراس و مراحل درمان آن توضیحات کاملی رابرای شما بیان کرده ایم و در ادامه سرطان پانکراس …
درمان قطعی سرطان پانکراس چیست |مراحل درمان سرطان پانکراس
سرطان پانکراس چیست؟
سرطان پانکراس (اندامی درشکم که پشت قسمت تحتانی معده قرار دارد)از بافت‌های آن شروع می شود. آنزیم‌های مترشحه‌از پانکراس به‌هضم غذا و هورمون‌های تولید شده از‌آن به‌کنترل قدن خون کمک می کنند.
انواع مختلفی‌از رشد در پانکراس رخ می دهد، از جمله تومورهای سرطانی و غیر سرطانی. متداول ترین نوع سرطانی که‌در پانکراس ایجاد می شود،از سلول هایی شروع می شود که‌در مجاری حامل آنزیم‌های گوارشی پانکراس، ردیف شده اند (آدنوکارسینومای مجرای پانکراس).
سرطان پانکراس به‌ندرت درمراحل اولیه‌که احتمال درمانش بیشتر است، تشخیص داده می شود. دلیل این امر این است‌که اغلب تا بعد ازانتشاربه سایر اندام ها علائمی ایجاد نمی کنند.
روش‌های درمان‌سرطان پانکراس براساس میزان پیشروی‌سرطان انتخاب می شوند. روش ها شامل جراحی، شیمی درمانی ، پرتو درمانی یا ترکیبی ازاین موارد می باشند.
علائم سرطان پانکراس
علائم‌سرطان پانکراس تا پیشرفت بیماری رخ نمی دهند. آنها شامل موارد زیر می باشند:
• درد شکم که‌به پشت هم انتشار می یابد
• ازدست دادن اشتها یا کاهش ناخواسته وزن
• زرد شدن پوست و سفیدی چشم (بیماری زردی)
• مدفوع روشن
• ادرار تیره
• خارش پوست
• تشخیص جدید دیابت یا ابتلابه دیابت‌در گذشته‌که کنترل آن دشوارتر می شود
• لخته شدن خون
• خستگی
علل سرطان پانکراس
مشخص نیست که‌چه عواملی باعث‌سرطان پانکراس می شوند. پزشکان برخی عوامل را شناسایی کرده اند‌که خطر ابتلابه این نوع سرطان‌را افزایش می دهد،از جمله استعمال دخانیات و جهش‌های ژنی خاص ارثی.
ساختار و عملکرد پانکراس
پانکراس حدود 6 اینچ (15 سانتی متر) طول دارد وبه نظر می رسد چیزی شبیه گلابی است که‌به پهلو خوابیده است. پانکراس هورمون هایی ازجمله انسولین را ترشح می کند تابه بدن درپردازش قند درغذاهایی که خورده می شوند، کمک کند. همچنین با تولید شیره گوارشی‌به بدن درهضم غذا و جذب مواد مغذی کمک می کند.
چگونگی شکل گیری سرطان پانکراس
سرطان پانکراس زمانی اتفاق می افتد که تغییراتی (جهش) درDNA سلول های پانکراس ایجاد شود. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که‌به سلول می گوید چه کاری باید انجام دهد. این جهش ها سبب می شوند سلول ها رشد غیرقابل کنترل داشته باشند و پس‌از مرگ سلول‌های طبیعی، زندگی را ادامه دهند. این سلول‌های تجمع یافته، تومور را ایجاد می کنند. درصورت عدم درمان، سلول‌های سرطانی پانکراس به‌اندام‌های اطراف و رگ‌های خونی و نقاط دوردست بدن گسترش می یابند.
بیشتر،سرطان پانکراس ازسلول هایی که مجاری پانکراس را پوشانده اند شروع می شود.به این نوع سرطان، آدنوکارسینومای پانکراس یاسرطان برون ریز پانکراس گفته می شود.به ندرت، سرطان‌در سلول‌های هورمون ساز یا سلول‌های عصبی و غدد درون ریز پانکراس ایجاد می شود. به‌این نوع سرطان‌ها، تومورهای عصبی غدد درون ریز پانکراس، تومورهای سلول جزایر لانگرهانس یاسرطان غدد درون ریز پانکراس گفته می شود.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عواملی که خطر ابتلا به‌سرطان پانکراس را افزایش می دهند عبارتند از:
• استعمال دخانیات
• دیابت
• التهاب مزمن پانکراس (پانکراتیت)
• سابقه خانوادگی سندرم‌های ژنتیکی که خطرسرطان را افزایش می دهند، از جمله جهش ژن BRCA2، سندرم لینچ و سندرم ملانوما و مول آتیپیکال خانوادگی (FAMMM)
• سابقه خانوادگی‌سرطان پانکراس
• چاقی
• سن‌های بالا، زیرا افراد پس از65 سالگی بیماری شان تشخیص داده می شود
مطلعه ای بزرگ نشان داد که ترکیبی ازسیگار کشیدن، دیابت طولانی مدت و رژیم غذایی نامناسب، خطر ابتلا به‌سرطان پانکراس را فراتر ازخطر هر یک ازاین عوامل،به تنهایی افزایش می دهد.
عوارض بیماری
عوارض‌سرطان پانکراس عبارتند از:
• کاهش وزن. تعدادی ازعوامل، باعث کاهش وزن درافراد مبتلا به‌سرطان پانکراس می شوند. کاهش وزن به‌علتصرف انرژی برای سرطان، اتفاق می افتد. حالت تهوع و استفراغ ناشی ازدرمان های‌سرطان یا فشار آوردن توموربه معده، خوردن را دشوار می کند. همچنین بدن درپردازش مواد مغذی‌از غذا مشکل پیدا می کند زیرا پانکراس به‌اندازه کافی شیره گوارشی تولید نمی کند.
• زردی.سرطان پانکراس که مجاری صفراوی کبد را مسدود می کند باعث زردی می شود. علائم آن شامل زرد شدن پوست و سفیدی چشم، ادرار تیره و مدفوع روشن می باشد. زردی بدون درد شکم اتفاق می افتد.
پزشک لوله ای پلاستیکی یا فلزی (استنت) را برای قرار دادن درون مجرای صفرا جهت باز ماندن آن، تجویز می کند. این کار با کمک روشی‌به نام کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی (ERCP) انجام می شود. طی ERCP، آندوسکوپ ازگلو و معده عبور داده می شود وبه قسمت فوقانی روده کوچک منتقل می شود. سپس ماده ای رنگی ازطریق لوله توخالی کوچک (کاتتر) که‌از طریق آندوسکوپ منتقل می شود،به مجاری پانکراس و صفرا تزریق می شود. سرانجام ازمجاری، تصویربرداری می شود.
• درد. تومور درحال رشد بر روی اعصاب شکم فشار وارد می کند و باعث درد شدید می شود. داروهای ضد درد منجربه احساس راحتی‌در بیمار می شوند. درمان هایی مانند پرتو درمانی و شیمی درمانی به‌کند شدن رشد تومور کمک کرده و تا حدی تسکین دهنده درد می باشند.
در موارد شدید، پزشک روشی را برای تزریق الکل به‌اعصابی که درد درشکم را کنترل می کنند (انسداد شبکه سلیاک)، تجویز می کند. این روش ازارسال سیگنال درد به‌مغز توسط اعصاب جلوگیری می کند.
• انسداد روده.سرطان پانکراس که قسمت فوقانی روده کوچک (دئودنوم) را تحت فشار قرار می دهد، باعث انسداد مسیر جریان غذای هضم شده ازمعده‌به روده می شود.
پزشک قرار دادن لوله ای (استنت) رادر روده کوچک، تجویز می کند.در بعضی شرایط،از لوله ی تغذیه استفاده می شود یا معده رابه نقطه ای درپایین روده که توسط‌سرطان مسدود نشده باشد، متصل می کنند.
پیشگیری از بروز بیماری
با نکات زیر خطر ابتلا به‌سرطان پانکراس کاهش می یابد:
• ترک سیگار برای پیشگیری از سرطان. با پزشک‌در مورد راهکارهای کمک‌به ترک سیگار،از جمله گروه‌های پشتیبانی، داروهاو درمان جایگزین نیکوتین، صحبت شود. هرگزبه شروع کشیدن سیگار اقدام نشود.
• وزن سالم.در صورت وجود وزن سالم، برای حفظ آن تلاش شود.در صورت نیازبه کاهش وزن، کاهش سریع و آهسته وزن هدف قرار داده شود؛ یعنی 1 تا 2 پوند (0.5 تا 1 کیلوگرم) درهفته. ورزش روزانه همراه با رژیم غذایی غنی ازسبزیجات، میوه و غلات کامل‌به کاهش وزن کمک می کند.
• رژیم غذایی سالم. رژیم غذایی مملوء ازمیوه ها و سبزیجات رنگارنگ و غلات سبوس داربه کاهش خطر ابتلا به‌سرطان کمک می کند.
در صورت وجود سابقه خانوادگی‌سرطان پانکراس،به مشاور ژنتیک مراجعه شود. وی با مرور سابقه سلامت خانواده بیمار، تعیین می کند که بیمار می توانداز آزمایش ژنتیک برای درک خطر ابتلا به‌سرطان پانکراس یا سایر سرطان‌ها بهره مند شود یا خیر.
تشخیص سرطان پانکراس
اگر پزشک به‌سرطان پانکراس مشکوک باشد، بیمار را تحت یک یا چند آزمایش قرار می دهد:
• آزمایش‌های تصویربرداری که تصاویری‌از اندام‌های داخلی ایجاد می کنند. این آزمایش هابه پزشکان کمک می کنند تا اندام‌های داخلی‌از جمله پانکراس را تجسم کنند. تکنیک‌های مورد استفاده برای تشخیص‌سرطان پانکراس شامل سونوگرافی، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)، تصویربرداری با تسدید مغناطیسی (MRI) و گاهی اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) می باشند.
• استفاده‌از دامنه ای برای ایجاد تصاویر سونوگرافی‌از پانکراس. سونوگرافی آندوسکوپی (EUS) با استفاده‌از دستگاه سونوگرافی‌از داخل شکم تصاویر پانکراس را ایجاد می کند. دستگاه برای رسیدن‌به تصاویر،از طریق لوله ای نازک و انعطاف پذیر (آندوسکوپ) که‌به پایین مری و داخل معده منتقل می شود، استفاده می کند.
• برداشتن نمونه بافت برای آزمایش (نمونه برداری). بیوپسی روشی است برای برداشتن نمونه کوچکی‌از بافت جهت بررسی زیر میکروسکوپ. غالباً حین EUS، بافت با عبور ابزارهای ویژه‌از آندوسکوپ برداشته می شود. کمتر اوقات، با وارد کردن سوزنی‌از طریق پوست‌به داخل پانکراس، نمونه بافتی‌از پانکراس برداشته می شود (آسپیراسیون با سوزن ریز).
• آزمایش خون. پزشک خون رااز نظر پروتئین‌های خاص (مارکرهای تومور) که توسط سلول‌های سرطانی پانکراس تولید می شوند، آزمایش می کند. آزمایش نشانگر تومور که‌در‌سرطان پانکراس استفاده می شود، CA19-9 نام دارد. این آزمایش در درک چگونگی پاسخ سرطان‌به درمان مفید می باشد. اما این آزمایش همیشه قابل اعتماد نیست زیرا برهی افراد مبتلا به‌سرطان پانکراس، سطح CA19-9 را افزایش نمی دهند و این آزمایش‌به طور کمتری مفید می باشد.
اگر پزشک‌سرطان پانکراس را تشخیص دهد، سپس‌به تعیین مزحله‌سرطان می پردازد. با استفاده‌از اطلاعات آزمایش‌های مرحله ای، پزشک مرحله ی‌سرطان پانکراس را تعیین می کند، که این امربه انتخاب نوع روش درمانی کمک می کند.
مراحل سرطان‌با اعداد رومی‌از 0 تا IV نشان داده می شوند. پایین ترین مرحله نشان می دهد که‌سرطان محدود به پاتکراس می باشد. درمرحله چهارم، سرطان‌به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است.
سیستم مرحله بندی‌سرطان همچنان پیشرفت می کند و با پیشرفت پزشکان درتشخیص و درمان سرطان، پیچیده تر می شود.
از پزشک درمورد تجربه وی‌در تشخیص‌سرطان سؤال شود.در صورت عدم اطمینان‌به پزشک دیگری مراجعه شود.
درمان سرطان پانکراس
درمان‌سرطان پانکراس به‌مرحله و محل‌سرطان و همچنین‌به سلامت کلی و اولویت شخصی بیمار بستگی دارد. هدف اول از درمان‌سرطان پانکراس برای بیشتر افراد، حذف تومور سرطانی‌در صورت امکان می باشد. وقتی این روش انجام نشدنی باشد، تمرکز بر روی بهبودی کیفیت زندگی و محدود کردن رشد تومور سرطانی یا آسیب رساندن به‌آن می باشد.
درمان شامل جراحی، پرتو درمانی، شیمی درمانی یا ترکیبی ازاین موارد می باشد. هنگامی که‌سرطان پانکراس پیشرفته است و این درمان ها فایده ای ندارند، پزشک بر روی کاهش علائم (مراقبت تسکینی) تمرکز خواهد کرد تا بیمار را تا آنجا که ممکن است راحت نگه دارد. همچنین برای روان درمانی مقاله روانشناسی سرطان را بخوانید .
جراحی
عملیات مورد استفاده درافراد مبتلا به‌سرطان پانکراس شامل موارد زیر می باشند:
• جراحی برای تومور های ابتدایی پانکراس. اگر تومور سرطانی درناحیه ابتدایی (سر) پانکراس واقع شده باشد، عملی تحت عنوان عمل Whipple (پانکراس کودودنکتومی) انجام می شود.
روش ویپل (Whipple) برای از بین بردن ابتدای پانکراس، قسمت اول روده (دئودنوم)، کیسه صفرا، بخشی‌از مجرای صفراوی و غدد لنفاوی مجاور، عملی دشوار محسوب می شود.در برخی شرایط بخشی‌از معده و روده بزرگ نیز برداشته می شود. جراح قسمت‌های باقی مانده پانکراس، معده و روده رابه هم متصل می کند تا امکان هضم غذا وجود داشته باشد.
• جراحی برای تومورهای موجود دربدن و انتهای پانکراس. جراحی برای برداشتن سمت چپ (بدن و دم) پانکراس، پانکراتکتومی دیستال نامیده می شود. همچنین ممکن است نیازبه برداشتن طحال باشد.
• جراحی برای برداشتن کل پانکراس. در برخی افراد لازم است کل پانکراس برداشته شود.به این عمل، پانکراتکتومی کامل می گویند. بیمار می تواند بدون پانکراس نسبتاً‌به طور طبیعی زندگی کند امابه جایگزینی مادام العمر انسولین و آنزیم نیاز دارد.
• جراحی برای تومورهای رگ‌های خونی مجاور. بسیاری ازافراد مبتلا به‌سرطان پانکراس پیشرفته، اگر تومور هایشان رگ‌های خونی مجاور را درگیر کرده باشند، مجاز به‌انجام عمل Whipple یا سایر جراحی‌های پانکراس نمی باشند. درمراکز پزشکی کاملاً تخصصی و با تجربه، جراحان اعمال جراحی پانکراس را که شامل برداشتن و بازسازی رگ‌های خونی آسیب دیده می باشد، ارائه می دهند.
هر یک ازاین جراحی ها، خطر خونریزی و عفونت رابه همراه دارد. اگر معده درتخلیه مشکل داشته باشد (تأخیر درتخلیه معده)، برخی از افراد بعداز جراحی حالت تهوع و استفراغ را تجربه می کنند. پس‌از انجام هر یک ازاین روش ها، انتظار بهبودی طولانی مدت می باشد. بیمار چند روز رادر بیمارستان خواهد گذراند و سپس برای چند هفته درخانه بهبود خواهد یافت.
تحقیقات گسترده نشان می دهد جراحی‌سرطان پانکراس وقتی توسط جراحان با تجربه درمراکزی که بسیاری ازاین عمل ها را انجام می دهند، عوارض کمتری ایجاد می کند. درمورد تجربه جراح و بیمارستان برای جراحی‌سرطان پانکراس سؤال شود.در صورت عدم اطمینان،به گزینه های دیگر روی آورده شود.
شیمی درمانی
شیمی درمانی‌از داروهایی برای‌از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می کند. این داروهابه داخل ورید تزریق می شوند و یابه صورت خوراکی مصرف می شوند. دراین روش، داروی شیمی درمانی یا ترکیبی ازآنها مورد استفاده قرار می گیرند.
شیمی درمانی می تواند با پرتو درمانی ترکیب شود. ترکیب این دوبه طور معمول برای درمان سرطان‌های استفاده می شود که از پانکراس به‌اندام‌های دیگر گسترش پیدا نکرده باشند. درمراکز پزشکی تخصصی، این ترکیب قبل‌از جراحی برای کوچک شدن تومور استفاده می شود. بعضی اوقات، بعداز جراحی برای کاهش خطر بازگشت‌سرطان پاتکراس استفاده می شود.
در افراد مبتلا به‌سرطان پانکراس پیشرفته و سرطانی که‌به سایر قسمت‌های بدن سرایت کرده است،از شیمی درمانی برای کنترل رشد تومور سرطانی، تسکین علائم و طولانی شدن بقا استفاده می شود.
پرتو درمانی
در پرتو درمانی از پرتوهای پر انرژی مانند اشعه ایکس و پروتون ها برای ازبین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. بیمار قبل یا بعداز جراحی سرطان، درترکیب با شیمی درمانی، تحت پرتو درمانی نیز می باشد. یا هنگامی که‌سرطان با جراحی قابل درمان نباشد، پزشک ترکیبی‌از پرتو درمانی و شیمی درمانی را تجویز می کند.
پرتو درمانی‌از دستاهی حاصل می شود که دراطراف حرکت می کند و اشعه رابه نقاط خاصی ازبدن هدایت می کند (تابش پرتوی خارجی). درمراکز پزشکی تخصصی، پرتو درمانی درحین جراحی انجام می شود.
در پرتو درمانی سنتی ازاشعه ایکس برای درمان‌سرطان استفاده می شود، اما شکل جدیدتری ازاشعه با استفاده ازپروتون در بر‌خی‌از مراکز درمانی موجود می باشد. درشرایط خاص، پروتون تراپی برای درمان‌سرطان پانکراس استفاده می شود و عوارض جانبی کمتری درمقایسه با پرتو درمانی استاندارد ایجاد می کند.
آزمایش های بالینی
آزمایش‌های بالینی مطالعاتی برای بررسی روش‌های درمانی جدید، مانند درمان سیستمیک، رویکردهای جدید برای جراحی یا پرتو درمانی می باشند. اگر اثبات شود که درمان درحال مطالعه، ایمن تر و مؤثرتر ازدرمان‌های فعلی است، می تواند‌به استاندارد جدید مراقبت تبدیل شود.
آزمایش‌های بالینی برای‌سرطان پانکراس به بیمار فرصتی برای آزمایش هدفمند درمانی جدید، داروهای شیمی درمانی، درمان‌های ایمنوتراپی یا واکسن ها را می دهد.
آزمایش‌های بالینی درمان را تضمین نمی کنند و عوارض جانبی جدی یا غیر منتظره ای دارند.از طرف دیگر، آزمایش‌های بالینی‌سرطان به‌دقت کنترل می شوند تا آنجا که با اطمینان انجام شوند و آنها دسترسی‌به درمان هایی را اراده می دهند که‌در غیر این صورت‌در دسترس نمی باشند.
با پزشک‌در مورد اینکه چه آزمایش‌های بالینی مناسب می باشند، صحبت شود.
مراقبت های حمایتی (تسکینی)
مراقبت تسکینی یک مراقبت پزشکی ویژه است که بر روی تسکین درد و سایر علائم بیماری جدی، متمرکز می باشد. مراقبت تسکینی همان مراقبت‌در بیمارستان یا پایان زندگی نمی باشد. مراقبت‌های تسکینی توسط تیم هایی از پزشکان، پرتاران، مددکاران اجتماعی و سایر متخصصان آموزش دیده ارائه می شود. هدف این تیم ها ارتقاء کیفیت زندگی افراد مبتلا به‌سرطان و خانواده‌های آنها می باشد.
متخصصان مراقبت تسکینی با خانواده و سایر پزشکان همکاری می کنند تا یک لایه اضافی‌از پشتیبانی را ارائه دهند که مکمل مراقبت‌های پزشک مداوم می باشد. این دارو سرطان اغلب هنگام انجام درمان‌های تهاجمی مانند جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.
هنگامی که‌از مراقبت‌های تسکینی همراه با سایر درمان‌های مناسب استفاده می شود، حتی بلافاصله پس ازتشخیص، افراد مبتلا به سرطان‌احساس بهتر و عمر طولانی تری دارند.
درمان های جایگزین
برخی رویکردهای پزشکی جایگزین‌به علائم ناشی ازسرطان یا درمان‌های آن، کمک می کنند.
درمان هایی برای کمک‌به بیمار در کنار آمدن با پریشانی
افراد مبتلا به‌سرطان غالباً دچار پریشانی می شوند. برخی تحقیقات نشان می دهد پریشانی‌در افراد مبتلابه سرطان پانکراس بیشتر از افراد مبتلابه انواع دیگرسرطان می باشد.
اگر بیمار مضطرب باشد،در خوابیدن مشکل دارد و مدام به‌سرطان فکر می کند. همچنین عصبانی یا غمگین می شود.
بیمار باید احساساتش را با پزشک‌در میان بگذارد. متخصصان کمک می کنند تا بیمار احساسات خود را بهبود دهد ودر مقابل استراتژی هابه مقابله بپردازد.در برخی موارد، داروها کمک کننده می باشند.
دارو و درمان‌های جایگزین‌به بیماردر درمان پریشانی کمک می کنند. مثال ها عبارتند از:
• طب سوزنی
• هنر درمانی
• ورزش سرطانی
• ماساژ درمانی
• مراقبه
• موسیقی درمانی
• ورزش‌های آرامش بخش
• معنویات
اگر بیماربه این روش‌های درمانی علاقه داشت، با پزشک‌در میان بگذارد.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
فهمیدن اینکه بیماری کشنده می باشد، ویرانگر است. برخی پیشنهاد‌های زیر کمک کننده می باشند:
• آموختن آنچه باید ازسرطان دانست. درباره‌سرطان‌به اندازه کافی یاد گرفته شود تادر تصمیم گیری ها درباره مراقبت کمک کننده باشد. از پزشک درمورد جزئیات‌سرطان و روش‌های درمانی سؤال شود. اطلاعات بیشتری‌از منابع معتبر کسب شوند.
مؤسسه ملی‌سرطان و شبکه اقدام‌به سرطان پانکراس مکان‌های خوبی برای انجام تحقیقات می باشند.
• جمع آوری سیستم پشتیبانی.از دوستان و خانواده برای تشکیل شبکه ی پشتیبانی کمک خواسته شود. آنها نیز ممکن است بعداز تشخیص‌سرطان برای بیمار، احساس ناتوانی و عدم اطمینان کنند. کمک‌به بیماردر انجام کارهای ساده به آنها آرامش می دهد و و نگرانی درمورد بعضی کارها را کمتر می کند. آنها می توانند درتهیه غذا یا تعیین وقت پزشک‌به بیمار کمک کنند.
• پیدا کردن فردی برای صحبت کردن با او. اگرچه دوستان و خانواده بهترین افراد برای یاری هستند، امادر بعضی موارد آنهادر کنار آمدن با شوک حاصلاز تشخیص بیماری، ناتوان هستند. دراین موارد، صحبت با مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، مشاور روحانی یا مذهبی مفید می باشد.از پزشک د مورد مراجعه ی مجدد سؤال شود.
• ارتباط برقرار کردن با سایر بازماندگان سرطان. گفتگو با دیگر بازماندگان سرطان، احساس آرامش را حاصل می آورد. برای یافتن گروه‌های پشتیبانی سرطان، با انجمن‌سرطان آمریکا تماس گرفته شود. شبکه اقدام به‌سرطان پانکراس بیمار رابه یک فرد نجات یافته ازسرطان پانکراس متصل می کند که می توانداز طریق تلفن یا ایمیل بیمار را پشتیبانی کند.
• درنظر گرفتن بیمارستان. مراقبتاز بیمار لاعلاج دربیمارستان، آرامش را برای عزیزانش‌به ارمغان می آورد. این امکان رابه خانواده و دوستان می دهد تا بیمارشان با کمک پرستاران، مددکاران اجتماعی و داوطلبان آموزش دیده تحت مراقبت و آرامش قرار گیرد. مراقبت‌های بیمارستان شامل پشتیبانی عاطفی، اجتماعی و معنوی بیمار و افراد نزدیک او می شود.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
در صورت مشاهده علائم نگران کننده،به پزشک مراجعه شود. وی آزمایش ها و روش هایی را برای بررسی علائم تجویز می کند. اگر پزشک‌به سرطان پانکراس مشکوک باشد، بیمار رابه افراد زیر ارجاع می دهد:
• متخصص گوارش
• متخصص سرطان
• رادیوتراپیست
• جراح متخصص‌در عمل های مربوط‌به پانکراس
آن چه می توانید انجام دهید در رابطه با سرطان پانکراس
• مطلع بودن‌از هرگونه محدودیت‌های قبل ملاقات، مانند محدود کردن رژیم غذایی.
• تهیه لیستی‌از علائم، حتی علائمی که با بیماری مرتبط نمی باشند.
• تهیه لیستی‌از اطلاعات مهم شخصی، شامل تغییرات اخیر یا استرس ها.
• تهیه لیستی‌از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل‌های مصرفی و دوز آنها.
•به همراه بردن یکی‌از دوستان یا اعضای خانواده، جهت به خاطر سپردن اطلاعات مطرح شده درملاقات.
سؤالاتی که باید‌از پزشک پرسید
• آیا مبتلا به‌سرطان پانکراس می باشم؟
• سرطان‌درچه مرحله ای قرار دارد؟
• آیابه آزمایش های اضافی نیاز می باشد؟
• آیاسرطان قابل درمان است؟
• روش‌های درمانی چه چیزهایی می باشند؟
• آیا درمانی وجود دارد تابه بیشتر زندگی کردن کمک کند؟
• خطرات احتمالی هر روش درمانی چیست؟
• بهترین روش درمانی چیست؟
• دراین شرایط،به دوست یا اعضای خانواده خود چه توصیه ای می کنید؟
• میزان تجربه شمااز تشخیص و درمان‌سرطان پانکراس چه مقدار می باشد؟ سالانه چند عمل جراحی برای این نوع ازسرطان دراین مرکز پزشکی اجام می شود؟
• این علائم را تجربه می کنم، برای کمک به‌احساس آرامش چه کاری می توان انجام داد؟
• چه آزمایش‌های بالینی برای‌سرطان پانکراس دردسترس است؟ آیا واجد شرایط می باشم؟
• برای از بین بردن سلول‌های سرطانی واجد شرایط می باشم؟
• بروشور یا وب سایتی را برای مطالعه پیشنهاد می دهید؟
نظر پزشکان سرطان در مورد پانکراس
پزشک چند سؤال خواهد پرسید، مانند:
• جه زمانی اولین بار علائم بروز کردند؟
• شدت علائم چقدر است؟ آنها گذرا هستند یا مداوم؟
• آیا چیزی علائم را بهتر یا بدتر می کند؟