پینئوبلاستوما نوعی سرطان بدخیم است. تومورکه در بخشی از مغز به نام غده صنوبری رشد می کند  . پینئوبلاستوما عمدتا در کودکان رخ می دهد. علائم شامل تجمع مایع در اطراف مغز است.هیدروسفالی، سردرد، حالت تهوع و مشکل در حرکت چشم. بدون درمان، پینئوبلاستوما می تواند باعث ضعف و مشکل در کنترل حرکت شود. پیامد طولانی مدت به سن در هنگام تشخیص، اندازه تومور و اینکه تومور به خارج از مغز گسترش یافته است بستگی دارد.

پینئوبلاستوما چیست | علائم پینئوبلاستوما – کلینیک آروین

پینئوبلاستوما چیست؟

پینئوبلاستوما نوعی سرطان نادر و تهاجمی است که از سلول های غده صنوبری مغز شروع می شود. غده صنوبری واقع در مرکز مغز، هورمونی (ملاتونین) تولید می کند که در چرخه خواب و بیداری طبیعی انسان نقش دارد.

پینئوبلاستوما می تواند در هر سنی رخ دهد اما بیشتر در کودکان خردسال اتفاق می افتد. این نوع سرطان ممکن است باعث سردرد، خواب آلودگی و تغییرات ظریف در نحوه حرکت چشم شود.

درمان پینئوبلاستوما بسیار دشوار است. این سرطان می تواند در داخل مغز و مایع اطراف آن (مایع مغزی نخاعی) پخش شود اما به ندرت از سیستم عصبی مرکزی گسترش می یابد. درمان معمولاً شامل جراحی برای حذف هر چه بیشتر سرطان است. درمان های اضافه تری نیز ممکن است توصیه شود.

تشخیص پینئوبلاستوما

آزمایش‌ها و روش‌هایی که‌برای تشخیص پینئوبلاستوما استفاده می‌شود عبارتنداز:

تصویربرداری. آزمایش‌های تصویربرداری به پزشک کمک خواهدکرد تامحل و اندازه تومور مغزی درکودکان را تعیین کند. از ام آر آی اغلب برای تشخیص تومورهای مغزی استفاده می‌شود. همچنین ممکن‌است از تکنیک‌های پیشرفته‌ای مانند ام آر آی پرفیوژن و طیف سنجی تشدید مغناطیسی ‌نیز استفاده شود.

آزمایش‌های اضافه‌تر شامل سی تی اسکن و پت اسکن می‌شود.

برداشتن نمونه‌ای ازبافت برای آزمایش (نمونه برداری/بیوپسی). برای برداشتن پینئوبلاستوما می‌توان نمونه برداری‌را با سوزن انجام داد. نمونه بافت مشکوک درآزمایشگاه برای تعیین انواع سلول‌ها و میزان پرخاشگری‌سرطان در آنها، مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت.

برداشتن مایع مغزی نخاعی برای آزمایش (پونکسیون کمری). دراین روش‌که به‌آن پونکسیون کمری نیز گفته می‌شود، یک سوزن، بین دو استخوان درقسمت پایین ستون فقرات برای بیرون کشیدن مایع مغزی نخاعی ازاطراف نخاع، وارد می‌شود. این مایعات برای یافتن سلول‌های توموری یا سایر ناهنجاری‌ها، مورد آزمایش قرار خواهند گرفت. درموقعیت‌های خاص، مایع مغزی نخاعی درطی نمونه برداری جمع آوری شده و سپس بافت مشکوک‌از مغز خارج خواهدشد.

درمان پینئوبلاستوما

گزینه‌های درمانی پینئوبلاستوما عبارتنداز:

جراحی رفع تجمع مایعات‌در مغز. پینئوبلاستوما ممکن‌است رشد کند و مانع جریان مایع مغزی نخاعی شودکه این امر می‌تواند باعث تجمع مایعات و درنتیجه وارد شدن فشاربه مغز شود (هیدروسفالی). بنابراین ممکن است انجام جراحی برای ایجاد راهی برای خروج مایعات‌از مغز توصیه شود. گاهی اوقات می‌توان این روش‌را بانمونه برداری یا جراحی برداشتن تومور، ترکیب کرد.

جراحی برداشتن پینئوبلاستوما . جراح مغز و اعصاب در این جراحی سعی می کند تا حد ممکن، توموررا ازبین ببرد‌ اما اغلب حذف تومور به‌طور کامل غیرممکن است زیرا پینئوبلاستوما درنزدیکی ساختارهای حیاتی دراعماق مغز تشکیل می‌شود. اکثر کودکان مبتلابه پینئوبلاستوما پس‌از جراحی، درمان‌های اضافه تری را برای هدف قرار دادن سلول‌های باقیمانده انجام خواهند داد.

رادیوتراپی (پرتو درمانی). درپرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون برای ازبین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. درطول پرتودرمانی، کودک درحالیکه دستگاهی درپیرامون او حرکت می‌کند، روی یک میز دراز می‌کشد.سپس دستگاه پرتوهای خود را به مغز و نخاع کودک هدایت می کند و اشعه ها به تومور می رسند. از آنجا که این خطر وجود دارد که سلول های تومور بتوانند فراتر از محل اولیه به سایر نواحی سیستم عصبی مرکزی گسترش یابند، پرتودرمانی مغز و نخاع برای کودکان بالاتر از ۳ سال توصیه می شود.

شیمی درمانی. درشیمی درمانی داروهای ازبین برنده سلول‌های سرطانی، مصرف می شوند. شیمی درمانی ممکن است پس از جراحی یا پرتودرمانی در کودکان مبتلابه پینئوبلاستوما انجام شود. در برخی موارد، شیمی درمانی همزمان با پرتودرمانی انجام خواهد شد. برای تومورهای بزرگتر، شیمی درمانی ممکن است پیش از جراحی برای کوچک تر شدن تومور و رفع آسان تر آن، انجام شود.

رادیو سرجری. رادیو سرجری استریوتاکتیک درواقع نوعی تابش است نه یک عمل جراحی.در این روش، برای ازبین بردن سلول‌های تومور، پرتوهای متعددی درنقاط مورد نظر، متمرکز می شوند. گاهی اوقات برای درمان پینئوبلاستومایی که عود کرده است، از رادیو جراحی استفاده می شود.

آزمایش‌های بالینی. آزمایش‌های بالینی، مطالعاتی درمورد روش های درمانی جدید است. این مطالعات به بیماران فرصتی می دهد تا آخرین گزینه‌های درمانی را امتحان کنند اما ممکن است خطرات ناشی ازعوارض جانبی ناشناخته نیز وجود داشته باشد. از پزشک خود بپرسید که آیا کودکتان واجد شرایط شرکت در یک آزمایش بالینی هست یا خیر.