داروی آدالیموماب چه دارویی؟جزئیات آدالیموماب – کلینیک آروین
آدالیموماب (هومیرا)
Adalimumab یک نوع داروی تزریقی است که به عنوان یک درمان بیولوژیکی شناخته می شود.
داروی آدالیموماب برای درمان بسیاری از بیماری های التهابی در بزرگسالان از جمله کولیت اولسراتیو، آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک، اسپوندیلیت آنکیلوزان، پسوریازیس پلاکی و یک بیماری پوستی به نام هیدرادنیت چرکی استفاده می شود.
داروی آدالیموماب همچنین در بزرگسالان و کودکان جهت درمان بیماری همچون کرون، آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان یا یووئیت استفاده می شود. Adalimumab همچنین ممکن است برای اهدافی استفاده شود که در این راهنمای دارویی ذکر نشده است.
آدالیموماب در درمان چه نوع بیماری هایی استفاده میشود؟
- اسپوندیلیت آنکیلوزان
- بیماری کرون — حاد
- بیماری کرون — نگهداری
- روماتیسم مفصلی
- یووئیت
- کولیت زخمی
- بیماری عروقی کلاژن
- نقص / اختلال بینایی
- یووئیت خلفی عفونی
- هرپس سیمپلکس
- هرپس زوستر ایریدوسیکلیت
- اختلال خود ایمنی
- یووئیت قدامی عفونی
- سندرم فلتی
- ریه روماتوئید
- یووئیت سیفلیس
- یووئیت (قدامی)
- پانووئیت
- یووئیت (خلفی)
- آرتریت پسوریاتیک
- هیدرادنیت چرکی
- آرتریت روماتویید جوانان
- پسوریازیس پلاکی
اطلاعات مهمی که باید درباره آدالیموماب بدانید
قبل از شروع استفاده از داروی آدالیموماب، اگر علائم عفونت مانند تب، لرز، تعریق، دردهای عضلانی، خستگی، سرفه، مخاط خونی، زخم های پوستی، اسهال، سوزش هنگام ادرار کردن یا احساس خستگی مداوم را دارید، حتما موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.
Adalimumab نباید به کودک کمتر از 2 سال (یا 6 سال در صورت درمان بیماری کرون) داده شود. کودکانی که از داروی آدالیموماب استفاده می کنند، باید قبل از شروع درمان، تمام واکسیناسیون های دوران کودکی خود را انجام دهند.
در صورت وجود موارد زیر حتما موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید:
- سل (یا اگر کسی در خانواده شما مبتلا به سل باشد)
- عفونت مزمن
- سرطان
- هپاتیت B (آدالیموماب می تواند باعث عود یا بدتر شدن هپاتیت B شود)
- دیابت
- نارسایی قلبی؛
- هر گونه بی حسی یا سوزن سوزن شدن، یا اختلال عصبی-عضلانی مانند مولتیپل اسکلروزیس یا سندرم گیلن باره.
- حساسیت به لاستیک لاتکس
- اگر قرار است جراحی بزرگی انجام دهید
- اگر اخیراً واکسنی دریافت کرده اید یا قرار است واکسنی دریافت کنید.
عوارض جانبی احتمالی آدالیموماب چیست؟
هر دارو به موازات خود ممکن است دارای برخی عوارض جانبی باشد که ممکن است در همه یکسان نباشد. اما در صورت وجود هریک از موارد حتما موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.
کهیر. مشکل در تنفس؛ تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو.
در صورت داشتن علائم لنفوم فوراً با پزشک خود تماس بگیرید :
- تب، غدد متورم، تعریق شبانه، احساس کلی بیماری
- درد مفاصل و عضلات، بثورات پوستی، کبودی یا خونریزی آسان
- رنگ پریدگی پوست، احساس سبکی سر یا تنگی نفس، سردی دست ها و پاها
- درد در قسمت بالای معده که ممکن است به شانه شما سرایت کند.
- از دست دادن اشتها، احساس سیری پس از صرف مقدار کمی غذا، کاهش وزن
همچنین اگر موارد زیر را دارید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:
- پسوریازیس جدید یا بدتر
- زخم یا برآمدگی روی پوست شما که خوب نمی شود.
- علائم سپسیس – گیجی، لرز، خواب آلودگی شدید، ضربان قلب سریع، تنفس سریع، احساس بیماری بسیار.
- مشکلات کبدی – بدن درد، خستگی، درد معده، درد سمت راست بالای معده، استفراغ، از دست دادن اشتها، ادرار تیره، مدفوع سفت، یرقان (زرد شدن پوست یا چشم)
- سندرم شبه لوپوس – درد یا تورم مفاصل، درد قفسه سینه، تنگی نفس، رنگ پوست تکه تکه که در نور خورشید بدتر می شود.
- مشکلات عصبی — بی حسی، سوزن سوزن شدن، سرگیجه، مشکلات بینایی، ضعف در بازوها یا پاها.
- علائم سل — تب همراه با سرفه مداوم، کاهش وزن (چربی یا ماهیچه)
افراد مسن ممکن است در هنگام استفاده از داروی آدالیموماب به عفونت یا سرطان مبتلا شوند.
عوارض جانبی رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سردرد
- علائم سرماخوردگی مانند گرفتگی بینی، درد سینوسی، عطسه، گلودرد
- کهیر
اشکال دارویی آدالیموماب
آدالیموماب به سه شکل وجود دارد:
- یک قلم تک دوز.
- 40 میلی گرم (میلی گرم) / 0.4 میلی لیتر (میلی لیتر)
- 40 میلی گرم / 0.8 میلی لیتر
- 80 میلی گرم / 0.8 میلی لیتر
- یک سرنگ از پیش پر شده تک دوز.
- 10 میلی گرم / 0.1 میلی لیتر
- 10 میلی گرم / 0.2 میلی لیتر
- 20 میلی گرم در 0.2 میلی لیتر
- 20 میلی گرم در 0.4 میلی لیتر
- 40 میلی گرم / 0.4 میلی لیتر
- 40 میلی گرم / 0.8 میلی لیتر
- 80 میلی گرم / 0.8 میلی لیتر
- ویال یک دوز محلول مایع.
40 میلی گرم / 0.8 میلی لیتر.
در صورت فراموشی یک دوز آدالیموماب چه باید کرد؟
اگرمصرف آدالیموماب را در یک نوبت فراموش کردید، نوبت بعدی خود را به محض یادآوری مصرف کنید. سپس، باید دوز بعدی خود را در زمان منظم مصرف کنید تا مجددا روی برنامه تزریقتان انجام شود. چنانچه تزریق داروی آدالیموماب (هومیرا) را برای مدت طولانی به تعویق انداختید حتما برای برنامه ریزی مجدد با پزشک خود تماس حاصل فرمایید و از مصرف سرخود دارو خودداری نمایید.
چه افرادی کاندیدای مناسب برای دریافت آدالیموماب نیستند؟
- بیماران دارای عفونت
- حساسیت دارویی
- افرادی که برای ائلین درمان شروع به استفاده از این دارو میکنند.
- بیماری سل
- اسکار بافت ریه
- هپاتیت ب
طریقه مصرف دارو آدالیموماب به چه شکل است؟
آدالیموماب با تزریق زیر پوستی که به عنوان تزریق زیر جلدی شناخته می شود، تزریق می شود. این دارو تنها در مراکز درمانی و تحت نظر پزشک انجام خواهد شد. درمان با این دارو در طولانی مدت است و باید حتما در زمان مناسب و طبق تجویز پزشک انجام شود پس از تزریق آن در منزل پرهیز نمایید.
نکاتی مهم برای کاهش خطر ابتلا به عفونت در زمان مصرف آدالیموماب
- سعی کنید از تماس نزدیک با افرادی که می شناسید عفونت دارند خودداری کنید.
- دست های خود را به طور مرتب بشویید و یا با یک بطری الکل یا ژل ضدعفونی دستهایتان را ضد عفونی کنید.
- با مسواک زدن منظم دهان خود را تمیز نگه دارید.
- اگر سیگاری هستید سیگار را ترک کنید.
- اطمینان حاصل کنیدکه غذای شما بدرستی ذخیره وآماده شده باشد.
- سعی کنید خانه خود را تمیز و بهداشتی نگه دارید، به خصوص آشپزخانه، حمام و توالت.
واکسیناسیون و رابطه آن با آدالیموماب
بهتر است قبل از شروع آدالیموماب در مورد واکسیناسیون با پزشک درمانگر خود مشورت نمایید. معمولاً توصیه می شود افرادی که داروی آدالیموماب مصرف می کنند از واکسن های زنده مانند MMR، آبله مرغان و تب زرد اجتناب کنند. اگر هرگز به آبله مرغان مبتلا نشده اید، خوب است قبل از شروع داروی آدالیموماب، علیه آن واکسینه شوید. اما ابتدا این موضوع را با تیم روماتولوژی خود در میان بگذارید.
همچنین ایده خوبی است که قبل از شروع مصرف داروی آدالیموماب، همه خانواده و اطرافیان نزدیک و خودتان را علیه آبله مرغان واکسینه کنید. واکسن زونا زوستاواکس یک واکسن زنده است و برای افرادی که داروی آدالیموماب مصرف می کنند توصیه نمی شود. با این حال، یک واکسن غیر زنده زونا در دسترس است، بنابراین ممکن است بتوانید به جای آن از آن استفاده کنید.
توصیه می شود واکسن کووید-19 را نیز حتما انجام دهید. توصیه می شود در حین مصرف داروی آدالیموماب، واکسن ذات الریه و تزریق سالانه واکسن آنفولانزا را انجام دهید. این واکسن ها زنده نیستند، بنابراین استفاده از آنها برای شما بی خطر است.
